Een optreden van de Kaiser Chiefs vergeet je niet zo snel. Dit is vooral te danken aan Ricky Wilson. Hem is namelijk nooit verteld dat er zoiets als grenzen bestaan op het podium, met als resultaat dat de extreem drukke zanger zelden op de plek staat waar de standaard van zijn microfoon gepositioneerd staat. Ricky klimt in lichtmasten, wandelt over het publiek en danst met cameravrouwen. De muziek leent zich trouwens ook prima voor dat soort activiteiten: het is energiek en nodigt uit tot meeblèren. Nu doe ik dat laatste nogal graag, mits er genoeg mensen aanwezig zijn die hetzelfde doen, zodat mijn uiterst matige zangkwaliteiten worden weggefilterdu door de massa. Een voetbalstadion is een plek die daarvoor uiterst geschikt is. Het speelde een rol in mijn overweging om een keer een wedstrijd van Leeds United te bezoeken, de favoriete club van de leden van de Kaiser Chiefs.
De naam van de band komt niet uit de lucht vallen en is eveneens voetbal-gerelateerd. Leeds United had ooit een sloopbedrijf als laatste man in de verdediging staan, die afkomstig was van de Zuid-Afrikaanse club Kaizer Chiefs. Lucas Radebe. Idolaat als Ricky en zijn kompanen waren van hun aanvoerder (en omdat het een cool klinkende naam was) vernoemden zij hun band naar de 12-voudig kampioen van Zuid-Afrika. Voetbalcultuur vermengd met muziek; ik had genoeg redenen om in de trein te springen om hier wat van te gaan proeven. Eenmaal op Elland Road (de naam van het stadion) viel er genoeg anoniem mee te, eh… ‘zingen’. Het clublied Marching On Together leer je in drie minuten en met het zelfspottende ‘We’re all ugly’ voelde ik mij al helemaal thuis. De bezoekende supporters van Hull City hadden overigens met ‘You’re all ugly’ een leuke variant hierop, wat ze een applaus van het thuispubliek opleverde. Vanzelfsprekend kwam ook het onofficiële clublied van Leeds United langs, wat zo ongeveer de taferelen opleverde zoals in dit filmpje.
Kippenvel! Het soort passie dat voetbal en muziek kan oproepen kwamen in mijn beleving allemaal samen in deze uitvoering van I Predict a Riot. De inspiratie van het lied zit ‘m in Leeds zelf, en dan met name de minder prettige kanten van de stad. Zo ook de titel en het refrein. Nick Hodgson, de voormalige drummer van de Kaiser Chiefs, werkte een tijdje als DJ bij een grote club in de stad. Met zijn ervaring kon hij aardig voorspellen wanneer dingen uit de hand gingen lopen. De exacte geboortedatum van de titel van het nummer was in 2004 tijdens een concert van de band Black Wires in de club. De band en het publiek kregen het met elkaar aan de stok en Hodgson zag de bui al hangen. ‘I predict a riot,’ liet hij de clubmanager weten.
Om het lied niet alleen maar gecultiveerde narigheid mee te geven werd ook de 18e-eeuwse civiel ingenieur John Smeaton in het nummer verwerkt. De ‘vader van de civiele techniek’. Het verhaal gaat dat hij en Wilson op dezelfde school zaten, hoewel er zo’n driehonderd jaar leeftijdsverschil tussen de twee zit. Voor wat betreft het gedrag van Wilson is er maar goed dat er goede ingenieurs bestaan.
