We kennen allemaal de hofleveranciers van de Snob 2000 (o.a. Nick Cave, dEUS en Arcade Fire) en die van de Top 2000 (Queen, The Beatles, Pink Floyd). Gek genoeg zijn er ook ook legendarische artiesten die buiten de boot vallen. Daarom in Top noch Snob extra aandacht voor bands, zangeressen en zangers die vorig jaar in géén van de twee lijsten voorkwamen, maar die volgens ons er dit jaar zeker in thuishoren.
Jarenlang dacht ik meerdere keren per week aan Usher. Iedere keer dat ik de naam Asscher hoorde, dachten mijn muzikaal-associatieve hersenen direct daar achteraan “Usher Usher, Lil Jon, yeah yeah yeah, yeah yeah yeah”. En in de jaren ’10 hoorde je de naam Asscher nogal eens langskomen in het nieuws. Er zijn meer mensen die precies dit symptoom hebben, maar bij mijn weten is er nog geen medische term voor de afwijking. Lodewijk Asscher zelf vertelde overigens ooit dat de leerlingen van een school die hij bezocht zeer teleurgesteld waren toen ze hem zagen. Ze hadden Usher verwacht.
Goed, Usher dus. Hij had een megahit met het feestelijke, glijdende Yeah. Een klassieke oorwurm die je absoluut in de Top 2000 mag verwachten. Maar daar staat het nummer niet. Want Usher staat niet in de Top 2000. En ook niet in de Snob 2000. Terwijl hij toch echt een nummer heeft dat wat mij betreft zó de Snob 2000 in kan: Climax.
Waar Yeah! de r&b van de feesten en partijen is, slaat Climax een veel serieuzere, misschien wel atypische toon aan. Het nummer gaat over een relatie waarin twee mensen uit elkaar zijn gegroeid. Ze weten van elkaar niet waar ze staan. Het hoogtepunt is geweest, vanaf nu is er enkel nog verwijdering. Vol overgave bezingt Usher dit pijnlijke lot. In hoge kwaliteit, want zingen kan de man.
Muzikaal is het nummer al helemaal atypisch en verrassend. De elektronische begeleiding is sober en steeds als je denkt dat het nummer wat opbouwt, valt het toch weer terug in dat minimalisme, met een vrij abrupt einde. De muziek lijkt hierin wel de thematiek te volgen. De wat duistere ondertoon doet denken aan de eerste mixtapes van The Weeknd (toen net enkele maanden oud) en producer Diplo heeft ook duidelijk gemaakt dat die hem zeker beïnvloed hebben bij de productie.
En dan de titel. Die roept bij mij altijd weer een glimlach op. Decennia aan r&b-nummers hebben seks als thema. Tig procent van de nummers doet dat via metaforen (zo nodigde Ginuwine echt niet daadwerkelijk iemand uit om plaats te nemen op een klein paard). Ook hier denk je bij de titel Climax in combinatie met de artiest Usher direct dat het nummer wel weer over seks zal gaan, maar hier is juist dat de metafoor voor een relatie die het hoogtepunt heeft gehad en waarin beide partners zich van elkaar afwenden.
Mijn voorstel zou zijn: stemt u Yeah de komende tijd de Top 2000 in, dan nemen wij het verrassende en atypisch Climax in ons midden op in de Snob 2000. Wel even stemmen dan, het kan alleen nog vandaag!
