We kennen allemaal de hofleveranciers van de Snob 2000 (Nick Cave, dEUS en Arcade Fire) en die van de Top 2000 (Queen, The Beatles, Pink Floyd). Gek genoeg zijn er ook ook legendarische artiesten die buiten de boot vallen. Daarom in Top noch Snob extra aandacht voor bands, zangeressen en zangers die vorig jaar in géén van de twee lijsten voorkwamen, maar die volgens ons er dit jaar zeker in thuishoren.
In de zomer van 2000, zeventien was ik, ging ik voor het eerst zonder ouders op vakantie. Net klaar met de havo en dolverliefd. Ik ging dan ook niet, zoals veel van mijn klasgenoten, zuipen in Lloret of feesten op Terschelling. Nee, ik vertrok, samen met mijn vriendje, naar een huisje in de Eifel in Duitsland.
We verdwaalden in een bos (best eng als je de avond daarvoor The Blair Witch Project hebt gezien), aten in matige restaurants en struinden door schattige stadjes. In een van die stadjes, Koblenz als ik me niet vergis, belandden we in een platenzaak. Een walhalla voor ons als muziekliefhebbers, en om de een of andere reden was daar rondstruinen een stuk leuker dan in Kroese in Arnhem, waar we normaal onze muzikale boodschappen deden.
Een van de cd’s die door mijn toenmalige vriendje mee naar huis werd genomen, was In It For The Money, van Supergrass. Toen we een paar dagen later over een idyllische weg door de heuvels terug naar huis reden, brak de zon door. Precies tijdens Sun Hits The Sky, een van mijn favorieten van het album. De tranen schoten me in de ogen, omdat het leven op dat moment precies was zoals het moest zijn. Ik was ver van huis en ik kwam los van mijn middelbareschooltijd. Bovendien was ik samen met de persoon die op dat moment het allermeest voor me betekende.
Dat laatste veranderde enkele jaren later, wij bleken toch niet zo goed bij elkaar te passen als ik in eerste instantie dacht. Maar onder andere door die vakantie en de fijne herinneringen, is Supergrass in mijn hoofd uitgegroeid tot een band die veel groter is dan dat ze daadwerkelijk zijn. Ik was dan ook enorm verbaasd toen bleek dat ze niet in de Top én niet in de Snob 2000 staan. Wat mij betreft moet dat anders. En áls je dan op ze stemt, overweeg dan op Sun Hits The Sky te stemmen. Een van de meest positieve en lekkere liedjes van Supergrass.
Het nummer doorstond de tand des tijds overigens beter dan die relatie. Want toen ik zeventien jaar later, met (een andere) man en kind opnieuw in de Eifel was, stond Sun Hits The Sky uiteraard in onze vakantieplaylist. En dat klonk nog steeds net zo lekker als zeventien jaar daarvoor.
Afbeelding door Keira Vallejo via Wikipedia
