Rotterdam heeft muzikaal veel te bieden. Daar kunnen we het allemaal over eens zijn. Denk maar aan favorieten als Tramhaus, Elephant en Lewsberg. We hebben regelmatig aandacht besteed aan deze bands. Maar er is uiteraard meer! Een andere boeiende band is Boeije uit Charlois, Rotterdam-Zuid. Tot nu toe was de stilte over Boeije oorverdovend op onze site. Maar daar gaan we nu helemaal verandering in brengen. Vandaag komt namelijk het prachtige debuutalbum uit: Uit Gewoonte en Bijgeloof. Daar moet gewoon bij worden stilgestaan. Het is een prachtig autobiografisch album over thema’s als geloof, twijfel, verval en opgroeien in de Zeeuwse polder, op de grenzen van de Bible Belt. Genoeg interessante verhalen! Hoog tijd dus voor een gesprek met Rienko Boeije, de frontman en naamgever van de band. Het werd een fascinerend gesprek over geloof, hoge duinen en een mega-goede producer.
“Ik wilde een geluidsdrager maken met kunstwerkjes erop”
In 2018 verscheen van Boeije een debuut-EP op cassette, Drie Lange Dagen. Het heeft vervolgens best een tijd geduurd voordat het eerste album er was.
Rienko: “Het is inderdaad een album dat een lange aanlooptijd heeft gehad. Dat is wel vaker zo met debuutalbums en ook wel fijn: jarenlang lekker broeden en bijschaven. We kwamen in 2018 bij producer Floyd Atema aan met de vraag om de nummers die ik toen had op te nemen. Ik kende hem via Ilse (red: Ilse Hamelink, van Ilsha) en Gerrit (red: Gerrit van der Scheer, van Herrek, Bonne Aparte). Ik vond het Herrek album Waktu Dulu helemaal fantastisch. Ik dacht, dat wat ik nu heb liggen, kan ik toevertrouwen aan Floyd. Ik wilde eigenlijk direct een hele bubs opnemen, maar hij gaf aan eerst maar een EP te proberen. Dan zou ik weten hoe het werkte en kon ik er een beetje inkomen. Dus toen kwam die EP uit in 2018 en inderdaad, toen we dat hadden opgenomen had ik wel wat dingen waarvan ik dacht dat ik dat anders zou doen een volgende keer. We waren vervolgens vrij snel van plan een album op te nemen, maar toen kwam corona om de hoek kijken. Eigenlijk zijn we in 2021 al de studio ingedoken, om de eerste nummers op te nemen, maar dat schoot verder niet op. Ik heb wel drie keer de afspraak moeten verzetten omdat er altijd wel iemand was die dan corona had. Eindelijk kwam het er toch van! In de eerste fase alleen met Ilse en Gerrit. Het tweede gedeelte is opgenomen met de band.”
De EP en het album zijn met een andere mindset opgenomen?
Rienko: “Met de EP was het meer de insteek om iets op te nemen wat we ook live konden reproduceren en dit album was meer van ‘ik wil gewoon een album maken’. Ook ingegeven door corona en dat toen het livegebeuren op losse schroeven stond. Toen hield ik me helemaal niet bezig of het live reproduceerbaar was. Ik wilde een geluidsdrager maken met kunstwerkjes erop.”
Het album is thematisch gezien heel erg persoonlijk.
Rienko: “Je ziet in het album twee verschillende sporen gaan. Daarom heb ik het ‘Uit Gewoonte en Bijgeloof’ genoemd. Er zit een ‘gewoonte’-kant aan. Zoals bij het nummer Dishoek: het was voor ons een gewoonte om naar het strand te gaan, we gingen de duinen over, dat is iets wat heel bekend is. En ‘bijgeloof’, dat slaat natuurlijk meer op de nummers die gaan over vertwijfeling wat betreft het geloof en over herontdekken. Het verhaal van het album zat al heel lang in mijn hoofd te broeden. ‘Uit gewoonte en bijgeloof’ is trouwens ook een zin uit het doopformulier. Een soort waarschuwing dat je je kind niet uit gewoonte of bijgeloof moet dopen.”
“Ik werk op de grenzen van mijn kunnen en dat resulteert in een bepaald geluid”
Er wordt iets afgesloten met dit album?
“Op het gebied van het geloof reken ik met dit album nu af met het streven naar een bepaalde vorm van geloof, een bepaald ideaalbeeld van een strikt gelovige die altijd overtuigd is van bepaalde dingen. Met het nummer Voor Wie Gelooft, bijvoorbeeld. Dat slinger ik nu de wereld in en dat is fijn. Ik ben nog steeds wel gelovig, maar het geloof hoef ik niet meer krampachtig vast te houden. Ik raak niet meer in de kramp als ik er niets bij voel of als het me niks zegt of als ik druk ben met andere dingen. Het is ook niet normaal dat de mens continu een gelovig stroompje door zijn hoofd heeft lopen. Sterker nog, ik denk dat de meeste mensen – of ze nou zeggen dat ze heel gelovig zijn of niet – teren op de momenten dat je gelooft. In het nummer Wegwaaien zeg ik dan ook ‘de herinnering houdt mij op jou gericht’.
“Ik vergelijk geloof ook met muziek. Geloof is een soort van kunstvorm. Meer dan dat het een cognitief begrijpen en ondertekenen van een bepaalde leerstelling is. Het is veel meer genieten van momenten dat het tot je komt, net als een muziekstuk waar je de trillingen van voelt.”
Het album kent veel diversiteit. Elk nummer heeft een eigen muzikale invulling, toch voelt het heel erg als één geheel!
“Het is eigenlijk denk ik het resultaat van het werken met mijn beperkingen. Ik ben niet geschoold in de muziek. Ik werk op de grenzen van mijn kunnen en dat resulteert in een bepaald geluid. Misschien, als ik dingen zou kunnen, geschoold zou zijn, dat ik dan wel minder mooie muziek zou maken. Dat ik dan toch zou nadoen wat anderen doen. Verder denk ik dat het voor een groot deel aan Floyd te danken is dat het album als één geheel klinkt. Hij is echt een producer. Dan haalt hij een oude gitaar uit de kast en knoopt er een paperclip aan vast over de snaren voor een bepaalde sound en dan komt er een vet geluid uit. Zulke dingen. Ik heb echt ontzettend genoten van het opnemen, van het werken met hem. Dat op zich was al de moeite van alles waard, ook al verkoop ik geen enkele plaat.”
Als je goed luistert naar de muziek van het album kun je bepaalde muzikale invloeden wel terug horen. Er is her en der een sprankje Sparklehorse te horen bijvoorbeeld.
“Absoluut. Bij de EP was ik niet zo comfortabel met mijn zang. Op een gegeven moment heb ik toen ook veel naar Sparklehorse geluisterd. Ik vond de zang van Mark Linkous heel inspirerend. Daar heb ik wel een beetje de mosterd vandaan gehaald. En bij Elliott Smith bijvoorbeeld. Maar ook als je luistert naar het baslijntje van Dishoek, dan zou je kunnen denken aan Low en The Cure. Het nummer is heel erg gebaseerd op de baslijn. Daar hebben we een nummer omheen gebreid.”
Het nummer Dishoek was de eerste single van dit album en kwam afgelopen juli uit. Kun je – tot slot – vertellen waar het exact over gaat?
“Het nummer is deels een herinnering dat we vroeger als gezin naar het strand van Valkenisse gingen. Walcheren heeft vrij hoge duinen en Valkenisse heeft een hoge duinopgang met een heel lang pad daarheen, tussen de struiken, tussen de bomen. Dat was altijd heel stil, die struiken, dat werkt heel erg dempend. Je hoorde slechts het schuifelen over de zanderige tegels. En dan had je de trap omhoog – nog behoorlijk stil en gedempt – en dan kom je bovenop die duinen en dan hoorde je het ruisen van de branding en het gegil van kinderen en je rook een beetje die zoute lucht en de mensen die langsliepen, zwetend en met zonnebrand. Daar ontpopte zich het geluid en dat heb ik proberen op te vangen in de opbouw van Dishoek. De tekst is dan niet gebaseerd op Valkenisse maar wel op een andere locatie: Dishoek, dat is een stukje richting Vlissingen. Toen ik zeventien was, ging ik daar naar het strand. Het is meer het jongerenstrand van Walcheren. Daar ontmoette ik mijn eerste vriendinnetje. Het was toen zo warm dat het zand zo heet was aan de voeten, dat ze bij mij op de handdoek ging staan als ze naar de zee ging, om de voeten af te koelen. En zo kwam ik met haar aan de praat. Je had toen nog geen telefoon en toestanden om af te spreken. Dus ik ging ineens fanatiek naar het strand om haar weer te zien. Dan kwam ik boven aan die duinen en dan ging ik kijken zo van ‘zou ze er zijn’. Dus dan liep ik over het strand te turen en ging ik een tactische plek zoeken om te gaan liggen om te zorgen dat ik weer contact had.”
Dishoek is afkomstig van het vandaag op Tiny Room Records uitgekomen album Uit Gewoonte en Bijgeloof. Check het op je favoriete streamingdienst of bezoek de Boeije-bandcamp-pagina. Je kunt ook stemmen op Dishoek in de Snob 2000.
