The Mars Volta bestond pas een paar jaar toen dit nummer werd uitgebracht, als slotstuk van het album Frances The Mute, door velen gezien als het hoogtepunt in de discografie van deze Texaanse/Mexicaanse/Puertoricaanse Progrock-band. Na De-Loused In The Comatorium, verteld vanuit het perspectief van een comateuze junk, was ook Frances The Mute een conceptalbum, gebaseerd op een dagboekje dat audio-artiest Jeremy Ward ooit vond in een gestolen auto.
Het album draait om Vismund Cygnus, een drugsverslaafde (alweer), die op zoek gaat naar zijn moeder en later haar moordenaars. In slechts vier nummers (waarvan alleen het hitgevoelige The Widow korter is dan twaalf minuten) wordt zijn zoektocht beschreven in een mix van opzwepende Rock, Bossa Nova en meeslepende koperblazers, aangevuld met geloopte orgelpartijen en elektronische noise. Het verhaal bereikt zijn climax in Cassandra Gemini, een wervelwind van 32 minuten die uiteindelijk leidt tot de overdosis en dood van de hoofdpersoon.
Twenty-five wives in the lake tonight
Raw bark in the water of the marble shrine
Twenty-five snakes pour out your eyes
Twenty-five snakes are drowning
Tenminste, dat verhaal is mijn interpretatie. Zanger Cedric Bixler-Zavala heeft geen duidelijke, makkelijke, vastomlijnde songteksten geschreven met coupletjes en een refrein, het lijkt meer op een stream of consciousness, vol met onnavolgbare metaforen, mythische verwijzingen en ongefilterde uitingen van krankzinnigheid. De helft van de tijd heb ik geen idee waar het over gaat, maar het klinkt geweldig en vormt samen met de soms bizarre muzikale keuzes een geweldige eenheid.
And the owls, they were watching and the owls didn’t care
Then the owls came a-knocking, placenta in their stares
Cassandra Gemini is een achtbaanrit van meer dan een half uur, waarin je zonder veiligheidsbeugel heen en weer wordt geslingerd tussen doordenderende gitaarriffs, free jazz en donkere droomsecties. Als je eindelijk het eindpunt eindelijk bereikt en veilig met beide – trillende – benen op de grond staat, heb je eigenlijk geen idee welke maalstroom je zojuist hebt doorgemaakt, je weet alleen dat je even moet uitblazen om daarna dezelfde heerlijke kwelling opnieuw te ondergaan.
Foto: Discogs
