Unchain The Night van Dokken begint heerlijk onheilspellend als een ballad. Het verandert na het intro in een klassiek Glamrock nummer zoals we dat van Dokken kennen. Maar het zou zo kunnen zijn dat u na de hoogtijdagen van Glamrock en Light-metal (of AOR) geboren bent, of dat u deze band in uw jeugd geblokkeerd heeft. Was niet nodig, want zanger en oprichter Don Dokken beschikt over een gouden strot. Zoals bij veel glamrockers bestaan de grootste successen uit ballades, maar vandaag de keuze voor een doorsnee Dokken nummer.
Dokken kenmerkt zich zoals gezegd door de stem van Don Dokken, maar in de hoogtijdagen ook zeker door het uitstekende gitaarspel van George Lynch. Zoals een goede gitarist en een ijdele zanger betaamt binnen een rockband botsen de karakters en wordt Lynch uiteindelijk vervanger door een andere gitaargod John Norum van Europe. Daarover binnenkort meer. Uiteindelijk hebben Lynch en Dokken elkaar weer opgezocht bij enkele reünies, maar van een hereniging in de band was geen sprake tot teleurstelling van de fans.
Het nummer Unchain The Night huilt het uit van liefdesverdriet. Of eigenlijk meer van iemand die nog in de ontkenningsfase zit daarvan. Of de tegenpartij daar ook zo over denkt wordt niet duidelijk. Tekst en muziek past helemaal bij het genre dat in de tijd getoupeerde dames en heren aantrok. Zulke thema’s over liefde werden verhuld door stoere muziek. De gitaarsolo van Lynch halverwege liegt er niet om en maakt het geheel compleet en Lynch luidt met zijn gitaar ook het einde van de ontkenning in: ‘Cause I am never gonna set you free’.
