De maker van het op-een-na-beroemdste baslijntje ooit is niet meer. Bassist Herbie Flowers is overleden op 5 september. Hij speelde zijn iconische noten in 1972 op een staande bas én op een fretloze Fender. De slimmerd. Zo kreeg hij als sessiemuzikant dubbel betaald. Hij stond tenslotte met twee instrumenten op het plaatje. Zijn baslijntjes vormden de basis voor de wereldhit Walk On The Wild Side van Lou Reed.
Tijdens de sessies voor het album Transformer – onder leiding van producers David Bowie en Mick Ronson – deed Herbie Flowers iets soortgelijks op het nummer Andy’s Chest. En Lou Reed eigenlijk ook. Walk On The Wild Side zit vol personages die Andy Warhol’s Factory bevolkten. Andy’s Chest is geschreven na de aanslag op Andy Warhol, gepleegd in 1968 door de radicale feministe Valerie Solanas. Lou Reed had het bedoeld om Andy een beetje op te vrolijken in zijn ziekenhuisbed. Hij nam het nummer al in 1969 op met Velvet Underground, maar de laidback versie op Transformer is pas echt geslaagd. Zeker het begin drijft op die fijne basriffs van Flowers.
Het was een gouden greep om Herbie in te huren voor het Lou Reed-album. Bowie kende de bassist, omdat die op zijn titelloze ‘debuutalbum’ speelde – onder andere op het nummer Space Oddity. Herbie beviel Bowie zo goed dat hij ook speelde op zijn album Diamond Dogs in 1974 en de daarop volgende tour. Flowers was dus medeverantwoordelijk voor Bowie’s spectaculaire switch van glamrock naar philly soul. Later kruisten hun paden zich weer toen David Bowie in 1977 met T-Rex meespeelde in de tv-show Marc, kort voor de dood van Marc Bolan. Herbie Flowers was namelijk ook bassist in de laatste bezetting van T-Rex.
Het waren niet alleen Bowie, Bolan en Lou Reed; Herbie Flowers speelde met de hele wereld en zijn grootje. Ga maar na: Elton John, Melanie, Harry Nilsson, Bryan Ferry, Paul McCartney, George Harrison en Ringo Starr (los van elkaar), Cat Stevens, Bryan Ferry, David Essex… ze maakten allemaal gebruik van zijn baswerk. En dat terwijl de in 1938 geboren Engelsman was opgeleid als tuba-speler in Dixielandbands!
In de jaren zestig had hij zijn draai gevonden als sessiemuzikant, maar hij had ook zijn eigen projecten, zoals Blue Mink en de proto-hardrockband Rumplestiltskin. In 1979 begon hij de band Sky, die instrumentale jazzrock maakte. Zo kwamen zijn twee liefdes weer bij elkaar. En in deze eeuw bleek Herbie Flowers nóg een liefde te hebben: koormuziek. In 2009 startte hij in Sussex het 150 man (m/v/x) tellende Shoreham Singers-by-Sea en een jaar later de Ditchling Singers.
Maar zijn grootste kracht zat ‘m in die dubbele basloopjes. Het trucje van Walk On The Wild Side en Andy’s Chest herhaalde Herbie een jaar later nog een keer. Het werd David Essex’ grootste hit: Rock On in 1973. Ditmaal was de producer Jeff Wayne (jeweetwel, van War Of The Worlds). Wayne werd helemaal lyrisch van Flower’s briljante basriffs. Het geluid op Rock On was net zo leeg als de studio die nacht. Het was bijna magisch… Maar Herbie Flowers was vooral tevreden omdat hij 24 pond kon factureren in plaats van de gebruikelijke 12 pond.
