65 jaar geleden verscheen Kom van dat dak af van Peter Koelewijn. De start van de Nederlandstalige rock- en popmuziek. In al die jaren is veel prachtige Nederlandstalige muziek verschenen. De bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes kiezen deze zomer de in hun oren mooiste en meest ondergewaardeerde Nederlandstalige liedjes uit die 65 jaar.
Wat weten we van Meis? 1. Met haar muzikale DNA zit het wel goed. Aysha Meis de Groot is dochter van zanger Marcel en dus kleindochter van Boudewijn de Groot. Dat is te horen. 2. Met haar muzikale DNA zit het wel goed. De 30-jarige Meis is zangeres bij en dus een van de drijvende krachten achter het geluid van Eefje de Visser. Dat is te horen. 3. Met haar visuele DNA zit het ook wel goed. Net als FKA Twigs heeft Meis zich bekwaamd in paaldansen. Dat is te zien. Zij toveren het om van plat erotisch vermaak voor dronken mannen tot feministisch statement. Het zijn alleen hele sterke vrouwen dit kunnen. 4. Met haar tekstuele DNA zit het ook wel goed, sterker nog: Meis durft veel verder te gaan, zich veel meer bloot te geven dan haar opa. Voor haar debuutalbum Zwart/Wit schreef ze heel open over de aandoening waardoor ze al op jonge leeftijd haar maag preventief moest laten verwijderen. (Ik ben op mijn 24e ont-maagd, is haar vaste grap in interviews.) Want dat is een stuk minder leuk in haar DNA: zowel haar oma als haar moeder zijn op jonge leeftijd overleden aan een zeldzame maar erfelijke vorm van maagkanker.
De afgelopen jaren maakte Meis er een elftal aangrijpende songs over. Die werden begin februari van dit jaar uitgebracht in een hoes met een confronterende foto van haar postoperatieve lichaam. De liedjes hebben allemaal titels van één of twee lettergrepen en kenmerken zich door een beetje experimentele, knisperende elektronica. Soms abstract, soms schurend. Die fascinerende sound is mede te danken aan drummer/producer Nicky Hustinx (ook Wende, Weval en Fink). Daaroverheen zingt Meis zweverig en met hese stem, inderdaad een beetje in de stijl van La Eefje maar verder onvergelijkbaar. De sfeer is teder en intiem.
De wanhoop… de pijn… teleurstelling… Het is geen sinecure om een songcyclus over zo’n heftig onderwerp te maken, maar Meis slaagt met vlag en wimpel. Omdat ze soms heel direct is en ook luchtig uit de hoek kan komen. Ze zingt over haar littekens: Kan je misschien niet zo staren, maar gewoon vragen? En Het spijt me dat het weer gaat over mij, klinkt het op Spijt. Een van de sterkste nummers op het album is Los, een bloedmooi duet met Klangstof-zanger Koen van de Wardt. Het is een van de weinige songs waarin Meis weer hoopvol is.
We dansen en ik hoop weer
dat het straks als ooit is.
In je armen is het noodweer
even niet te vinden.
Laat me nooit meer los.
