65 jaar geleden verscheen Kom van dat dak af van Peter Koelewijn. De start van de Nederlandstalige rock- en popmuziek. In al die jaren is veel prachtige Nederlandstalige muziek verschenen. De bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes kiezen deze zomer de in hun oren mooiste en meest ondergewaardeerde Nederlandstalige liedjes uit die 65 jaar.
Jaren geleden ontdekte ik Thijs Boontjes Dans- en Showorkest, toen het nummer IJskoude Vrouw af en toe langskwam op de radio. De naam van de band was verwarrend, want het nummer was een fijn, langzaam popnummer dat niets met dans en show te maken had. Het werd nog verwarrender – en verrassender – toen ik meer van deze band hoorde. Alleen Naar De Kermis was een onvervalste Nederpopballad, Kom ‘s Effe Hier lekkere rock ‘n’ roll die leek terug te grijpen op, inderdaad, Kom Van Dat Dak Af en Het Valt Niet Mee bleek een lichtvoetig relaas te zijn van een meerkoet die worstelt met het leven in de binnenstad.
En toen was daar opeens Ballade Van De Moord, een duet met Roxeanne Hazes. Een echte murder ballad, naar goed voorbeeld van Nancy Sinatra en Lee Hazelwood, of Nick Cave en Kylie Minogue. Een laag tempo, vette strijkers en een gitaar die uit De Vlieger van Hazes senior lijkt (en blijkt) te zijn geleend. De hoes getuigt van een goede verkleedpartij en de videoclip is in een schimmige seksclub opgenomen, compleet met rook, paaldanseressen en rood leren bankjes.
Ballade Van De Moord is misschien niet het meest hoogstaande wat 65 jaar Nederlandstalige rockmuziek heeft voorgebracht, maar het is een slim geproduceerde meezinger geworden, en zit net te goed in elkaar om weg te zetten als guilty pleasure.
