65 jaar geleden verscheen Kom Van Dat Dak Af van Peter Koelewijn. De start van de Nederlandstalige rock- en popmuziek. In al die jaren is veel prachtige Nederlandstalige muziek verschenen. De bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes kiezen deze zomer de in hun oren mooiste en meest ondergewaardeerde Nederlandstalige liedjes uit die 65 jaar.
Het is niet bekend of Janne Janssen zijn vrouw, de koorddanseres, al van het dak was af gekomen, maar Peter Koelewijn richtte zijn pijlen ondertussen op andere zaken. Hij ging zich toeleggen op het produceren van muziek. Zo deed hij in de sixties onder andere nummers van Q65, Armand en Conny Vandenbos. In de jaren zeventig zat hij achter de knoppen bij Bots, de maatschappijkritische band uit zijn eigen Eindhoven, voor hun albums Van Kwaad Tot Erger en Voor God En Vaderland.
Bots is vooral bekend van Zeven Dagen Lang, maar ze hebben veel meer moois gemaakt. Op hun eerste album (VKTE) staat naast het scherpe De Man en het hemelse Pro Deo Voor De EO, ook het hooghartige Snotneus, een epos over een omhooggevallen kloothommel. Zo eentje die weinig aandacht kreeg van pa en ma en eenmaal volwassen vooral goed is voor zichzelf.
Ik ben een opgewekt kind
Niet luidruchtig en niet stil
Mijn haar is kort en m’n gezicht is fris
Da’s belangrijk als er visite is
De teksten van zanger/gitarist Hans Sanders waren altijd klip en klaar. Geen versieringen, geen moeilijkdoenerij; gewoon zeggen wat je wilt en wat iedereen begrijpt. Een band van en voor het volk, gebaseerd op socialistische principes, en alzo agerend tegen het rechtse gedachtengoed. Zo’n band die in het huidige tijdsbestek eigenlijk weer broodnodig is, al zouden ze door een deel van het volk hardgrondig worden verketterd. Zaten we qua polarisatie nog maar op het niveau van de jaren ’70.
Z’n pa vindt hem een snotneus, ook al is ie al veertien, maar ja, wat weet je met je puberbrein dan helemaal? Eenmaal eenentwintig, volwassen, mag hij ook rot gaan doen. En dat gaat ie ook en op zijn vierenveertigste, als ie het gemaakt heeft en handelt als de doorsnee grootverdiener is hij in zijn element.
Ik ben nu machtig als directeur
Dat staat te lezen op m’n deur
Mijn ziel is zuiver m’n handen schoon
Ik heb de winst de ander loon
Soms twijfelt hij. Even. Want waarom zou je, als je alles hebt en alles kunt doen? De waslijst die hij opsomt, is vijftig jaar later misschien wat gedateerd (quadrofonie, kleurenteevee), al zijn er nog steeds types die een bobbel in hun broek krijgen van een vette Mercedes. Och, dan heb je zo’n bak maar je bent ook getrouwd (waarom eigenlijk? Zeikwijf. Zat ze maar op het dak) en lopen er zelfs twee snotneuzen rond. In jouw villa!
