65 jaar geleden verscheen Kom van dat dak af van Peter Koelewijn. De start van de Nederlandstalige rock- en popmuziek. In al die jaren is veel prachtige Nederlandstalige muziek verschenen. De bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes kiezen deze zomer de in hun oren mooiste en meest ondergewaardeerde Nederlandstalige liedjes uit die 65 jaar.
Eerder dit jaar stelden journalisten van de Volkskrant een lijst samen van de honderd mooiste Nederlandstalige nummers aller tijden. Niet geheel verrassend stonden daar meerdere nummers in van De Jeugd van Tegenwoordig. Manon, Sterrenstof en natuurlijk Watskeburt?!. Die track was zelfs lijstaanvoerder: het beste Nederlandstalige nummer aller tijden. Kan je wat van vinden, natuurlijk. Prima. Bij Ondergewaardeerde Liedjes was de hele lijst zelfs een mooie aanleiding om wat onbekendere Nederlandstalige nummers in het zonnetje te zetten. En daar hoort dan zeker ook een heel ander nummer van de Jeugd van Tegenwoordig bij.
Ik zal eerlijk zijn: ik heb even gedacht dat de Jeugd met Watskeburt?! direct al gepiekt had. Fantastisch nummer, tekstueel vernieuwend en heerlijke beats van Bas Bron, die ik als Bastian al zeer kon waarderen. Maar debuutalbum Parels voor de Zwijnen als geheel greep me niet zo bij mijn lurven en kladden als Watskeburt?! dat deed.
Opvolger De Machine deed dat duidelijk wel en bewees meteen mijn ongelijk. Maandenlang was het in heavy rotation in de woonkamer en in de auto. Nummers zoals Buma in me zak en Hollereer hadden zeker niet misstaan in de lijst van de Volkskrant. De grapdichtheid en taalvernieuwingen per minuut lagen hoog, heel hoog. Het is nog altijd een van m’n favoriete Nederlandstalige albums.
Tussen al de spitsvondigheden en al de brags en boasts op De Machine staat een nummer dat wat afwijkt. Een rauw, emotioneel nummer over een verloren liefde. Vjeze Fur rapt over een verbroken relatie die hij helemaal verkeerd heeft aangepakt. En daar heeft hij duidelijk spijt van.
Als je het zo hard probeert
Gaat het zo hard verkeerd
Het was super-superleuk
Maar het is nu niet meer
Willy Wartaal legt zijn hele ziel en zaligheid in hartverscheurende zang, over wat droevige, meeslepende beats. Het is vijf minuten verdrietig terugblikken en de pijn op tafel leggen. Uiteindelijk komt daar toch de acceptatie, de conclusie. Een rapnummer als therapie.
Wij zijn niet meer wij
Maar ik en jij
Het is een wat kwetsbaardere Jeugd. Slechts één stap verwijderd van volwassenheid. Met Internetbankieren.
