65 jaar geleden verscheen Kom van dat dak af van Peter Koelewijn. De start van de Nederlandstalige rock- en popmuziek. In al die jaren is veel prachtige Nederlandstalige muziek verschenen. De bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes kiezen deze zomer de in hun oren mooiste en meest ondergewaardeerde Nederlandstalige liedjes uit die 65 jaar.
Wie heeft Karel ende Elegast gelezen vroeger op de middelbare school? Die van: ‘Een fraeye historie ende al weer, mach ic u vertellen, hoort naar’. Dat verhaal is in het Middelnederlands opgetekend, oftewel het Nederlands zoals dat tussen grofweg 1200 en 1500 werd gesproken. Tegenwoordig is West-Vlaams het Nederlandse dialect dat – naar verluidt – nog het meest lijkt op het Middelnederlands. Daarnaast heeft het volgens Wikipedia ook invloeden van Nedersaksisch, Fries, Engels, Zeeuws, Hollands en zelfs het Picardisch.
West-Vlaanderen is ook een provincie in België met een rijke historie: rijk geworden met handel in wol en lakens, Bourgondiërs, overheersingen door Nederland en Frankrijk, de slag bij Nieuwpoort en natuurlijk ook de nog altijd aanwezige littekens van de grote gevechten uit De Grote Oorlog. Denk aan de omgeving van Passendale, Langemark en natuurlijk Ieper dat als plaats volledig met de grond gelijk werd gemaakt en opnieuw werd opgebouwd.
Zeven à acht decennia na de wederopbouw had je in de omgeving van Ieper een bloeiende hard- en metalcore scene. In die periode waren Liar, Congress, Spirit Of Youth maar ook Brusselse bands als Arkangel en Length Of Time voor mij wel zo ongeveer het beste wat België voortbracht naast het werk van Herman Brusselmans, wielerklassiekers en pinten. Een niche markt? Ja, zeker nu. Op Spotify doet dit niet zoveel meer. Maar van die tijd herinner ik mij ook veel zalen die vol stonden met jonge mensen in skate kleding, waarvan drommen met kruizen op de handen (symbool voor het straight edge leven) en een label (Goodlife Recordings) dat talloze goede internationale bands in het genre voortbracht. Liar en Congress waren bands waarvan de gitaarsound werden gedomineerd door Josh – Fury – Noyelle, de leadgitarist van beide bands.
Josh wist altijd een sound neer te zetten die echt meer was dan vier powerakkoorden (denk aan een schema E – B – G – A en dan maar raggen). Nee zijn sound was altijd eigen met origineel, technisch en snel gitaarspel. Denk aan Slayer dat bekeerd is tot straight edge hardcore, of Satyricon die samen met Emperor bedacht hebben om een geëngageerde versie van Cro-Mags te beginnen. Dus niet die hedendaagse (vooral) Amerikaanse metalcore met afwisselend grunts en veel emo-achtige lichte zang, maar authentieke metal geënte hardcore. En altijd krankzinnig strak gespeeld met heavy metal gegaloppeer en zeer snelle riffs.
Maar de jaren 90 werden het nieuwe millennium en de populariteit nam af. Labels als Goodlife Recordings gingen failliet of hielden in ieder geval op te bestaan. Er kwamen veronderstel ik andere afslagen in het leven voor de bandleden, ze kregen normale banen, soms ruzies met oude bandleden en zulks meer. En toen kwam corona..
Zoals wel meer mensen een hobby begonnen tijdens corona, begon Josh samen met drummer Bert Guillemont een nieuwe project, namelijk Dudsekop. Het was een neerslachtige tijd en daarom werd het geen feelgood muziek maar black metal. Mede omdat het West-Vlaams en het Iepers langzaamaan lijken te verdwijnen, vonden ze het een goed idee om nummers te maken in hun moerstaal. Daarom maken ze ook geen gewone black metal, maar koavezwarte (diepzwarte of schoorsteen zwarte) metal. Dat begon met het nummer Liksems (littekens). En van het een kwam het ander en Liksems werd een album, gevolgd door het album Wuk Emme Nog Van Leevn eerder dit jaar, waar ook dit nummer Brandstoake (brandstapel) op staat.
Dudsekop legt hiermee een klein beetje gewicht in de schaal om het West-Vlaams te behouden door in de moerstaal te grunten en screamen. Een druppel op de gloeiende plaat wellicht qua taalbehoud en iets dat wederom voor een nichemarkt bedoeld is. Maar ik vind het een heel tof project en mooi om hiermee nieuw gitaarwerk van Josh te horen.
