65 jaar geleden verscheen Kom Van Dat Dak Af van Peter Koelewijn. De start van de Nederlandstalige rock- en popmuziek. In al die jaren is veel prachtige Nederlandstalige muziek verschenen. De bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes kiezen deze zomer de in hun oren mooiste en meest ondergewaardeerde Nederlandstalige liedjes uit die 65 jaar.
28 januari 2023 21:38 was een heugelijk maar tegelijkertijd een beetje een triest moment. Op dat moment nam Jordy Dijkshoorn zijn sprong. Gelukkig geen sprong zo definitief als die van Herman Brood maar toch markeerde het een einde. Het einde van De Likt.
Hoewel ik af en toe een nummer van De Likt voorbij had horen komen heb ik ze pas goed leren kennen toen ze het voorprogramma verzorgden van de In The Round concerten van De Staat. De dynamiek en hyperactiviteit was meer dan wat je van een voorprogramma mocht verwachten. Drie man op het podium maar het meest opvallende was de onbedwingbare energie van Dijkshoorn, en zijn neiging tot stagediven. Dat laatste was best bijzonder voor iemand die nog geen halfjaar daarvoor met een gebroken nekwervel in het ziekenhuis lag. Geen gevolg van een te enthousiaste sprong maar van een ordinaire vechtpartij.
Na The Round ben ik De Likt blijven volgen. Ze brachten hun tweede plaat uit waarvan vooral gezien het bovenstaande harde Breek Je Nek je bijblijft. Een nummer opgenomen samen met De Staat. Typisch De Likt heet deze plaat De Derde.
Met de aankondiging van de echte derde plaat Ctrl-Alt-Delikt kwam ook de mededeling dat de band ermee zou stoppen. Eén tour nog, met een knallende afsluiting. Niet in Rotown, wat met de Rotterdamse roots wellicht logisch zou zijn maar in 020, Amsterdam, Paradiso. Eerder die tour zag ik De Likt in Victorie, Alkmaar. Het concert daar, in de kleine zaal was weer vol energie maar had toch wat gekunstelds. Stagediven vanaf een aluminium trap is toch anders dan vanaf een echt podium. Aan het einde van het concert vertelde Dijkshoorn over het laatste concert. En wat zijn grootste droom was: afscheid nemen in een uitverkocht Paradiso, en dan stagediven vanaf het balkon van de eerste ring. We waren het niet van plan maar terplekke toch kaarten gekocht (liefst cash betalen). Niet veel later verscheen op Facebook het bericht dat het concert inderdaad uitverkocht was.
En zo stond ik op 28 januari om 21:38 naast een vrijwel ontkleedde Jordy Dijkshoorn die vanaf het balkon van Paradiso zijn duik nam het publiek in. Keurig opgevangen. Een droom die uitkwam maar tegelijkertijd het einde van wat mij betreft een van de beste Rotterdamse bands van na 2000. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
Ik ga De Likt missen. Drie keer live gezien, drie keer een onuitwisbare indruk gemaakt. En voor de mensen die twijfelen over hoe leuk De Likt is wil ik nog even wijzen op het clipje dat ze hebben opgenomen voor het Klokhuis. Een uitleg over hoe een stroomkring werkt. De tekst is van Katinka Polderman maar de muziek en uitvoering typisch De Likt.
Foto: Eveline Stam
