65 jaar geleden verscheen Kom Van Dat Dak Af van Peter Koelewijn. De start van de Nederlandstalige rock- en popmuziek. In al die jaren is veel prachtige Nederlandstalige muziek verschenen. De bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes kiezen deze zomer de in hun oren mooiste en meest ondergewaardeerde Nederlandstalige liedjes uit die 65 jaar.
65 jaar geleden, met Kom Van Dat Dak Af, was het 1959. Nog eens 45 jaar eerder was het 1914. In dat jaar verzuchtte Sir Edward Grey, de Britse minister van Buitenlandse Zaken aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog: The lamps are going out all over Europe, we shall not see them lit again in our life-time. In de jaren ’70 gebruikte de onvolprezen Annie M.G. Schmidt die beroemde uitspraak als openingszin van “De Laatste Dans”, het slotstuk van haar musical Foxtrot.
Straks gaan de lichten uit, dit is de laatste dans,
in heel Europa gaan de lichten uit, dit is de laatste kans.
Het is de inleiding van een pessimistisch en profetisch lied over de ondergang van de wereld en de mensen die daarop wonen. Maar in tegenstelling tot de oubolligheid van veel theatermuziek uit die tijd had het nummer niet actueler kunnen zijn dan nu. Veel problematiek die tegenwoordig speelt (terrorisme, geavanceerde oorlogsvoering, afbraak van de verzorgingsstaat, polarisatie, energiecrisis) komt in rake bewoordingen langs en wordt langs de neus weg samengevat tot één conclusie:
De sirenes zijn allang gegaan, maar we trekken ons er niks van aan.
Tien jaar geleden verscheen het album “De Supersonische Boem”, een eerbetoon aan Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink. Een keur aan Nederlandse artiesten vertolkte hun favoriete nummer: Spinvis, Meindert Talma, Dave von Raven, Eefje de Visser en Henk Koorn, om er maar een paar te noemen. JW Roy, de veelzijdige singer-songwriter uit Brabant, maakte van ‘De Laatste Dans’ een opzwepende rocksong, compleet met orgelpartijen, rammelgitaren en spannende modulaties. Het past helemaal in de tijdgeest van de jaren ’70, maar zou ook prima in de jaren ’20 van deze eeuw kunnen zijn geschreven. Zoals meer van Annie’s nummers: klassiek maar tijdloos.
