De dagen verlopen doorgaans volgens hetzelfde patroon. Roes uitslapen, naar de campingwinkel voor vier verse broodjes en om de elementen voor de koelbox op te halen, een eitje bakken en een kopje thee zetten. Desayuno para dos. Daarna a la playa om verder bij te komen en ons fysiek en mentaal voor te bereiden op weer een avond plaatselijke disco.
Marc kan met het grootste gemak de hele dag liggen bakken in de zon, maar ik moet mij goed insmeren en uitstekende lichaamsdelen bedekken met een T-shirt of extra handdoek om niet meteen de eerste dag als een lobster van het strand af te komen, zoals alle Engelsen hier. Voor ons ligt een cassettespeler in het hete zand één van de eerste liveconcerten van The Cure in Nederland, dat ik van de radio getapet heb, af te spelen.
Harry de Winter kondigt de band in het kader van The Best of Rocktempel aan: “The Cure in de Melkweg, 12 december 1979”. Laurens (Lol)Tolhurst, drummer van de band zet het eerste nummer Seventeen Seconds in. Ooit heb ik het cassettebandje nog van een wisse dood gered door de tape er gedeeltelijk uit te trekken en zorgvuldig schoon te deppen met een vochtige doek, nadat er een glas Bacardi-cola – het enige drankje dat zonder koeling nog een beetje te drinken was in de snikhete tent – overheen was gegaan.
Er staat ook nog een stuk van het concert van 5 juli 1981 in Werchter op, waaronder het nummer Fire in Cairo; een wat meer up-tempo nummer met huppelend basloopje van Michael Dempsey, de eerste bassist en mede-oprichter van de band. Over een kortstondige liefde waar niets van overblijft wanneer het geilige vuur gedoofd is en waarin een vergelijking wordt gemaakt met een grote brand van 1952 in Caïro.
Slowly fading blue, the eastern hollows
Catch the dying sun, the nighttime follows
Silence and black, mirror pool Mirrors the lonely place where I meet you
See your head in the fading light And through the dark, your eyes shine bright
Burn like fire
Burn like fire in Cairo
Burn like fire
Burn like fire in CairoShifting crimson veil, silken hips
Slide under my hand, solar lips
Whisper my name and I yearn
You take me in your arms and start to burn
Waarna het vuur ook tekstueel oplaait. Helaas beschikten we begin jaren tachtig nog niet over internet, zodat we nog geen songteksten konden opzoeken. Dus moesten we aandachtig luisteren naar wat Robert Smith nou eigenlijk precies zingt. De tekst gaat zo snel. Na enkele keren het bandje teruggespoeld en weer opnieuw afgedraaid te hebben, weten we het mysterie te ontrafelen:
F-I-R-E-I-N-C-A-I-R-O
Fire in Cairo, natuurlijk! Maar dan helemaal gespeld. Als golven van een oplaaiend vuur rollen de letters één-voor-één uit de mond van de zanger. Met lange halen naar een soort climax toe werkend.
F-I-R-E-I-N-C-A-I-R-O
F-I-R-E-I-N-C-A-I-R-OThen the heat disappears
And the mirage fades away…F-I-R-E-I-N-C-A-I-R-O (8x)
Burn like a fire in Cairo
Burn like a (Fire, fire, fire, fire)
Blaze like a fire in Cairo Blaze like a (Fire, fire, fire, fire)
Flare with a wonderful light Like a fire in Cairo
Burn like fire Burn like fire in Cairo
Na een paar keer oefenen hebben we het onder de knie en spellen we driftig mee:
F-I-R-E-I-N-C-A-I-R-O
F-I-R-E-I-N-C-A-I-R-O
F-I-R-E-I-N-C-A-I-R-O
Ook na ruim 40 jaar zit het zinnetje er nog prima in. Het is als een kinderversje dat je, eenmaal uit je hoofd geleerd, nooit meer vergeet. F-I-R-E-I-N-C-A-I-R-O.
