Jezelf kietelen wordt steeds lastiger. Vroeger ging ik nog wel eens naar de platenzaak met de gedachte dat ik mijzelf moest trakteren. Of naar de boekhandel met hetzelfde doel. Het waren die momenten dat je thuis kwam met een CD-boekje dat doorgeplozen moest worden, of een boek waaraan gesnuffeld kon worden. Sonos en Kobo hebben mij die geluksmomenten afgenomen. Zeker wat betreft de e-reader ben ik daar niet persé rouwig om: ik lees meer en afwisselender. Maar toch. Eigendom is een manier om je identiteit te definiëren en dat gaat nu eenmaal makkelijker met een platen- en boekenkast dan met een playlist.
Sonos en e-reader hebben ook de mogelijkheid beperkt om cadeau’s te geven. Het risico is groot dat allerlei meuk huizen doet dicht slibben, waar niemand echt blij van wordt en de aarde ook nog eens van kraakt. In Huize Smith zijn we mede om die reden over gegaan naar herinneringen. Suzan en Freek in Ziggo Dome voor de dochter. Feyenoordwedstrijden en Therapy? in TivoliVredenburg voor de zoon. Activiteiten waarvan je hoopt dat de kinderen die meenemen en over een jaar of wat nog steeds herinneren.
Zo stond ik op Goede Vrijdag met de zoon in V11 in Rotterdam. Hoofdact was King Nun, dat al was opgemerkt door het befaamde tijdschrift Rolling Stone èn door Foo Fighters, die dit Britse bandje als support act had meegenomen. In V11, een boot in de Wijnhaven met een capaciteit van zeventig zielen, was King Nun de hele enthousiaste hoofdact, waarover in een later blog misschien wel een keer meer. Ondanks de EUR 12,50 per kaartje kon er ook nog voorprogramma van af: Flat Party.
Flat Party is in de basis een duo: zanger Jack Lawther en gitarist Rory O’Rourke. Zij ontmoetten elkaar tijdens hun studie en zijn inmiddels naar Londen getrokken voor de muziek. Live worden zij aangevuld met een bassist, nog een gitarist, een toetsenist en drummer. Zes man sterk op het podium. Gelet op de overduidelijk aanwezige chemie tussen de kern en de aanvullende muzikanten valt niet uit te sluiten dat hier een volwaardige band staat. De muziek is geworteld in de Britpop: Flat Party speelt met dynamiek, de stem van Lawther herinnert live wat aan Brett Anderson (Suede), zowel qua stem als qua het licht androgyne. De presentatie van Flat Party op het podium is dik in orde, met zes bandleden die overduidelijk genieten van het contact met het publiek.
Flat Party heeft net één EP uitgebracht. Hoe goed het songmateriaal uiteindelijk wordt moet uiteraard nog blijken. Dit optreden was een hele leuke kennismaking. Maakt Flat Party nog eens de oversteek vanuit Engeland naar het vaste land, dan is deze band het zeker waard om op je plaatselijke podium te checken.
