In 2000 danste heel de wereld op de vulkaan. De Koude Oorlog was voorbij, de millenniumbug bleek niet te bestaan en de economie groeide als nooit te voren. De 21ste eeuw was aangebroken, wereldvrede lag binnen handbereik.
PJ Harvey danste mee, en maakte het glossy, in New Yorks neonlicht badende Stories From The City, Stories From The Sea. Na haar vroege, rauwe werk wilde de zangeres een mooie plaat maken, een album dat een ode is aan New York én aan haar geboortestreek Dorset. Het was haar handreiking aan de mainstream: take it or leave it. Harvey werd in één adem genoemd met Björk en Tori Amos, maar dan zonder een It’s Oh So Quiet of Cornflake Girl op haar naam.
Die hit zou ze ook niet scoren met de singles van Stories From The City, Stories From The Sea. Hoe toegankelijk Harvey ook klinkt op Good Fortune en This Is Love, onder het laagje glanzend vernis gaat altijd venijn schuil: meent ze nou écht dat ze de liefde van haar leven heeft gevonden? In de videoclip bij Good Fortune danst Harvey wel heel vrolijk door New York. Té vrolijk. Dit is pop, Polly Jean Style.
Minder ambivalent is The Whores Hustle And The Hustlers Whore. Over een tapijt van voortdurend doorrollende gitaren zingt Harvey dat er niet zoveel verschil zit tussen het snelle geld van de prostitutie en het snelle geld van Wall Street. Uiteindelijk gaat onder die façade van neonlicht lelijkheid schuil. Het is het hoogtepunt van het album.
Op 11 september 2001 zat Harvey in een hotel in Washington DC waar ze telefonisch de Mercury Prize voor beste album voor Stories From The City, Stories From The Sea in ontvangst nam. Ze keek uit op een brandend Pentagon. Heel de wereld zag die dag dat wereldvrede in de 21ste eeuw verder weg zou zijn dan ooit.
Anno 2024 is de wereld niet meer mooi. Er zijn oorlogen in Europa en het Midden Oosten. Extreemrechts heeft de macht gegrepen in Nederland. Desinformatie viert hoogtij. Op het vorig jaar verschenen album I Inside The Old Year Dying zoekt Harvey de schoonheid dichter bij huis; in de natuur en de verhalen van Dorset.
Maar ik hou een zwak voor het dunne laagje beschaving van Stories From The City, Stories From The Sea. Als ik het album opzet, ben ik weer in 2000 en wil ik geloven in Harvey’s optimisme.
