Het lijkt een wat gekke combinatie, het bombastische en zware van “Tanzmetalgruppe” Rammstein en muziek van electropioniers Depeche Mode. Zeker als het uit een periode stamt waarin de laatste de ene hit na de andere aan elkaar reeg, vooral in het thuisland. Toch is de muziek van Depeche Mode, zeker na 1982, veel dan dan “pop” te noemen. De gelaagdheid, het vaak (licht) industriële geluid en soms zwaarmoedige teksten van Martin Gore spreekt veel muziekliefhebbers buiten de pop aan, zeker aan de industrial kant (denk Marilyn Manson – Personal Jesus). De band bracht de cover als single uit in 1998 en belandde op #14 van de Duitse chart. Het nummer verscheen als 12e track op een speciale editie van 2e album ‘Sehnsucht’ (1997).
Martin Gore schreef het nummer over de adoratie voor het menselijke lichaam, en bouwde hier een bombastisch instrumentaal onder. De 1e single van 5e studioalbum ‘Black Celebration’ start met een opname van zanger Dave Gahan’s Porsche. Daarnaast zijn er in het outro fragmenten van vuurwerk toegevoegd. Het resultaat is niet alleen bevredigend voor de leden van Depeche Mode, het nummer blijkt ook een live-favoriet van de fans.
Problemen met de uitspraak
Rammstein was destijds gevraagd om een bijdrage te leveren voor Depeche Mode tribute album For the Masses. Al snel werd duidelijk dat de groep dit nummer wilde gaan doen, maar er kwam wel een kleine aanpassing. “Let me see you stripped down to the bone” werd een hindernis voor zanger Till Lindemann, omdat hij “down to the bone” niet goed zijn strot uit kreeg. Zodoende bleef “Let me see you stripped” over.
Rammstein en controverse gaan bijna traditiegetrouw hand in hand. Met beelden uit de controversiële documentaire “Olympia” van Leni Riefenstahl, die de Olympische Spelen van 1936 in Berlijn documenteerde, georganiseerd door nazi-Duitsland, leidde de video tot de nodige ophef. Rammsteins gebruik van deze beelden moet niet worden gezien als een goedkeuring van het neonazisme, maar eerder als een commentaar op de bedrieglijke aard van schoonheid en de onderliggende duisternis binnenin. De leden van DM bleken wel gecharmeerd van de versie van de Duitse groep, die ondanks de harde sound toch dansbaar en conventioneel. Dat was bij coverpogingen van andere formaties wel anders.
