Afgelopen donderdag is drummer/HipHop-pionier/Industrial-grootheid Keith LeBlanc overleden. Hij werd 69 jaar. Door zijn dood verloor de wereld een brok ambachtelijkheid met een creatieve output die zijn weerga niet kent.
Kun je als beroep drummer zijn op platen van rappers uit New York? Toen de drumcomputer nog niet was ingeburgerd kon dat. Keith LeBlanc was er zo eentje. Samen met bassist Doug Wimbish en gitarist Skip McDonald was hij in de vroege jaren tachtig te horen op platen van iedereen. Van Funky Four + 1 (That’s The Joint) tot Force MD’s, van Spoonie Gee tot West Street Mob en Kool Moe Dee. Maar het ritmeteam werd vooral bekend door Rapper‘s Delight van The Sugarhill Gang en The Message van Grandmaster Flash & The Furious Five. De drie waren overigens de huisband van zowel Sugar Hill Records als Tommy Boy.
Maar Keith LeBlanc was meer dan drummer. In die jaren was hij ook een van de eersten die experimenteerden met sampling. Onder de naam Malcolm X scoorde hij een bescheiden hit met No Sell Out, gebaseerd op samples van speeches van – je raadt het al – Malcolm X.
Tegen de tijd dat de drumcomputer wel zijn entree deed, vonden de drie een nieuwe liefde. In Engeland gingen ze in zee met de extremistische dubproducer Adrian Sherwood en zijn On U Sound-label. Ze vormden halverwege de jaren ‘80 de backingband van Mark Stewart op legendarische Avant-garde platen als As The Veneer Of Democracy Starts To Fade.
En met z’n drieën waren ze het Industrial-trio Tackhead (met soms Gary Clail als voorman). Eigenlijk is Tackhead Tape Time net zo’n legendarische plaat. Sonische golven industriële dubfunkpunk laten je alle hoeken van de kamer zien.
In het nummer Hard Left komt nog wat van die politieke Malcolm X-sampledrang terug. Alleen hoor je hier – heel ironisch – Maggie Thatcher fulmineren over linkse acties. Overigens was het voor Keith LeBlanc net zo’n politiek ingegeven stap om zich aan te sluiten bij het project van gitarist ‘Little’ Steven Van Zandt en producer Arthur Baker: Artists United Against Apartheid. Keith LeBlanc drumde op de single Sun City en jamde op het bijbehorende album onder andere met Miles Davis.
Via Adrian Sherwood kwam Keith LeBlanc terecht bij de volgende generatie industriëlen. Hij speelde met Ministry (op Twitch) en Nine Inch Nails (Pretty Hate Machine). En uiteraard was hij de drummer in de zware bluesband van zijn vriend Skip McDonald: Little Axe. Maar dat was hobby. Als beroepsdrummer verdiende hij zijn geld bij uiteenlopende artiesten als Mick Jagger, Robert Palmer, Tina Turner, Seal, Annie Lennox, R.E.M. en Depeche Mode. En dan hebben we het nog niet eens gehad over zijn werk op Waltz Darling van Malcolm McLaren. (Weetjenog? Something’s Jumping In Your Shirt!). Op Terminal City Ricochet van Jello Biafra en op de single Unity van Africa Bambaataa en James Brown.
Hoe droevig ook, de dood van Keith LeBlanc levert een geweldige Spotify-lijst op. Ik heb alvast een voorzetje gemaakt. Maar eerst knallen we even Hard Left.
