Indierockgroep Foster the People maakt sfeervolle, psychedelische, dansgerichte (Dream)popmuziek. De groep werd in 2009 opgericht. Hun debuutsingle, Pumped Up Kicks, ging viraal in 2010 en is tot nu toe hun grootste hit geweest. Het staat zelfs in de Top 2000. Soms wordt gezegd dat ze een one-hit wonder zijn maar de groep heeft toch een grote groep fans. Natuurlijk is er veel meer dan die ene hit en daarom schrijf ik deze bijdrage. Ze hebben namelijk echt veel goede muziek uitgebracht.
In 2020 bracht de groep het hypnotiserende Lamb’s Wool uit. Een psychedelisch Dreampop pareltje. Het nummer begint met aangrijpende pianomuziek dat vervolgens met een knal in de mix wordt gegooid. De sterke ritmesectie is dan op gang gekomen en daarna volgen de hemelse vocalen van frontman Mark Foster. Wat me ook ontzettend bevalt is dat je een soort arcade-achtige toetsen-track op de plaat hoort. Ik ben enorm gevoelig voor een dergelijk retrogeluid. Het nummer is telkens een beetje anders en het lijkt altijd alsof je voor de eerste keer naar het nummer luistert. En telkens is het schitterend.
De groep levert met dit nummer echt iets indrukwekkends af. Het nummer is een liefdeslied waarin gezongen wordt over de vreugde van het verliefd worden en het herenigd worden na een scheiding. Er wordt gezongen over het liefhebben van iemand in onzekere tijden, doordat relaties nou eenmaal evolueren. Zelfs in moeilijke tijden wordt er door de hoofdpersoon nog vreugde gevonden in het liefhebben van zijn partner. De liefde blijft, ondanks alle veranderingen.
De instrumentalen zijn samengesteld nadat de oma van Isom Innis (pianist van de groep) is overleden. Zij was pianist en leerde de vader van Isom piano spelen. Isom leerde het van zijn vader. Isom schreef na het overlijden de muziek, als eerbetoon aan zijn oma.
Voor Mark was het toen wachten op de juiste tekst. Uiteindelijk vond hij de juiste inspiratie in de tijd dat zijn oom werd gediagnosticeerd met kanker. Mark praat in het eerste couplet met zijn oom en daarna praat zijn oom met zijn vrouw, eigenlijk vanaf de andere kant. Het lied was op tijd af waardoor Mark het voltooide nummer aan zijn oom kon laten horen, voordat hij overleed.
Foster the People heeft het vermogen om luisteraars naar een andere wereld te vervoeren waar geen angst en pijn bestaat. Ze brengen melodieuze hypnose en warm gevoel van blijdschap die je eraan herinneren dat er zelfs muziek is als we ons het meest alleen voelen. Lamb’s Wool is daar een prachtig voorbeeld van.
