We schrijven 1993. Als tiener volgde ik trouw de top 40 en de muziek die gedraaid werd op MTV. Vooral omdat ik het zelf leuk vond, maar ook omdat ik als DJ van de lokale jongerenvereniging moest weten wat er speelde, wat ik moest draaien. In tegenstelling tot vrienden van me had ik niet zo heel veel met Michael Jackson. Het poppy geluid van Michael vond ik, op een paar uitzonderingen na, gewoon niet zo boeiend.
In 1993 bracht Janet Jackson haar eerste album uit van de jaren ’90. Ik kende haar niet zo uit de jaren ’80, toen was ik nog niet actief in het volgen van de radio en de hitlijsten. Dit sprak mij enorm aan! Een ballad als That’s The Way Love Goes viel erg goed (al kan ik niet ontkennen dat ik als puberjongen ongetwijfeld het uiterlijk van Janet ook niet vervelend vond). Maar het meeste impact maakte de pompende beats en scheurende gitaren van de single If. De ietwat vervreemdende en futuristische videoclip die op MTV in de rotatie zat hielp daar ook bij. Sterker nog, ik was enorm onder de indruk van de fantastische choreografie van Janet en haar groep dansers in de delen van de clip dat ze met die groep op een podium staat te dansen.
Ik was in die tijd vooral iemand van de muziek en niet zo van de teksten, en de vibe die If uitstraalde was fantastisch. Energiek is nog een understatement. Had ik meer van de teksten geweest dan was ik waarschijnlijk nog meer fan geweest, want ik was een beetje een geek en daarom niet zo heel aantrekkelijk voor mensen die ik wel leuk vond, dus de tekst over een onbeantwoorde liefde had me ongetwijfeld ook aangesproken.
In 1995 won ik bij een radiospelletje het greatest hits album Design Of A Decade 1986/1996. Toen ik het album binnenkreeg was ik verontwaardigd: If stond er niet op! Gelukkig had ik de CD single, maar hoe kon het zijn dat dit fantastische nummer er niet op stond? Wel leerde ik dankzij dit album de jaren ’80-muziek van Miss Janet kennen. Zodoende kwam ik erachter dat zij nog veel meer van die energieke tracks met pompende beats had. Denk aan een Nasty of Rhythm Nation. Maar ik begreep niet waarom If niet op dit album stond terwijl die er wel op stonden.
Een goede reden om dit fantastische nummer hier een keer in het zonnetje te zetten. Wat If blijft ook na zo veel jaren nog prima overeind.
PS: Het kwam nooit helemaal goed met mijn liefde voor broer Michael. Maar de samenwerking tussen Michael en Janet in Scream kon ik enorm waarderen.
