Janelle Monáe is een hele dynamische artiest, die kan zingen, rappen, arrangeren en produceren. De basis van haar muziek is R&B en soul, die vaak wordt gemixt met onder meer funk, new wave en hiphop. Vaak komt in haar muziek een sciencefiction thema voor, dat erg prettig verpakt is in een theatraal retro-futuristisch geluid. In Nederland is er echter nog geen doorbraak geweest.
Zelf ga ik terug naar haar debuutalbum in 2010 (ze bracht in 2007 al wel een EP uit): The ArchAndroid. Het is een album vol verbeeldingskracht, conceptuele details en stilistische wendingen. Alleen al de cover is echt een plaatje. Het futuristische waar ik het net over had, druipt van dit album af. Ik ga voor de synths uit Wondaland. Er zit van alles in het nummer: dance, pop, funk R&B en qua gevoel gaat het van extase, fantasie, harmonie, verlangen, vastberadenheid en de zoektocht naar geluk en plezier. Janelle schreef het nummer samen met het duo Deep Cotton: Nathaniel Irvin III en Charles Joseph II. Overigens richtte Janelle ook haar eigen label op: Wondaland Records. Misschien valt haar muziek vooral in de smaak bij een select publiek maar je kan niet ontkennen dat het goed is.
