Buffalo Tom – Taillights Fade

De stembussen van de Snob 2000 zijn gesloten, de bekendmaking is nabij. In deze tussenperiode lichten we onze eigen favorieten uit. Welke liedjes zouden heel hoog mogen eindigen volgens de bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes?

“Uit onderzoek van ‘Nature’ blijkt dat ongeveer 50% van de wereldbevolking kippenvel krijgt bij het luisteren naar muziek. Dit komt omdat muziek een oud beloningssysteem in onze hersenen stimuleert, waardoor dopamine naar het striatum stroomt. Het striatum is een deel van de voorhersenen, dat wordt geactiveerd door verslaving, beloning en motivatie. Met andere woorden: muziek beïnvloedt ons brein op dezelfde manier als bijvoorbeeld seks, gokken of het eten van een grote zak chips.”

Laat ik nou tot de gelukkige helft behoren die kippenvel krijgt bij muziek. Muziek kan me beroeren, muziek kan me laten tranen, sommige muziek geeft mij kippenvel. Eén van de liedjes waarbij dat standaard gebeurt, iedere keer weer, is Taillights Fade van Buffalo Tom.

Daarbij helpt het dat het liedje uitkwam in 1992. De periode van je vijftiende tot je vijventwintigste is qua muziek vermoedelijk vormend voor de rest van je leven. De smaak wordt niet meer bepaald door wat je ouders mooi vinden of wat bovenaan in de hitlijst staat. De zoektocht naar jouw muziek gaat hand in hand met de zoektocht naar eigen identiteit. Ik ben van 1973 dus mijn vormende tijd was van 1988 tot 1998. Dat begon bij mij aarzelend. In 1988 kocht ik mijn eerste vinyl: The Seventh One van Toto. Ik beken, dat had wat vooruitstrevender gekund. In 1989 kwam ik via Mother’s Milk van de Peppers, Deeper Shade of Soul van UDS en Glamour Boys van Living Colour in aanraking met rock en alternatieve muziek en vanaf dat moment was er geen houden meer aan. Zeker toen in 1991 in Seattle mensen hun gitaar gingen omhangen. De dynamiek in grunge, noem het maar het “Pixieselement”, heeft mij altijd gegrepen. Rustig couplet en de grote uithalen, de ware emotie, in het refrein. Die dynamiek werkt steeds weer.

De meest ontroerende dynamiek zat in het mooiste liedje uit die tijd, uit 1992: Taillights Fade van Buffalo Tom. Iedere keer dat Taillights Fade voorbij komt op een playlist, op de radio, in een TV-programma, iedere keer weer, krijg ik kippenvel. Iedere keer als zanger Bill Janovitz het refrein start, gebeurt het:

I’ve hit the wall
I’m about to fall
But I’m closing in on it
I feel so weak
On a losing streak
Watch my taillights fade to black

Ik let vrijwel nooit op teksten, de exacte woordelijk betekenis van Taillights Fade was me ontgaan. Voor het schrijven van deze bijdrage heb ik de tekst erbij gepakt: die is duister, zwart. De manier waarop Janovitz zijn gevoel eruit gooit, was al voldoende om de betekenis te weten.

Dat Taillights Fade van Buffalo Tom in de eindlijst staat, lijkt een zekerheid. Het prachtnummer is bezig aan een gestage opmars in de Snob 2000, van 56 in 2018 nog naar plek 7 vorig jaar. Het liedje dat de toppositie bereikt, doet het jaar erop niet meer mee. Om zo het Bohemian Rhapsody effect te voorkomen. Buffalo Tom op 1 zou zomaar kunnen maar dat is natuurlijk niet de bedoeling want dan horen we hem komend jaar niet meer. Hopelijk dit jaar nog nèt geen eerste plaats. En vandaar nu al mijn oproep voor 2025. Stem op Taillights Fade maar niet teveel. Ik kan hem in onze Snob 2000-lijst niet missen.