Ich will nicht was ich seh’
Ich will was ich erträume!!
Begin dit jaar was ik me voor een artikel aan het oriënteren op bands die begin jaren ’80 optraden in muziekcentrum Vera in Groningen. Daarbij stuitte ik ook op de band Fehlfarben uit Düsseldorf. Ik kende hen vaag van naam, maar het ontdekken van hun muziek was een aangename verrassing. Vooral het nummer ‘Paul Ist Tot’ knalt hier nog regelmatig uit de speakers. Het archetype van een ‘Ondergewaardeerd Liedje’.
Fehlfarben wordt vaak geassocieerd met de Neue Deutsche Welle, een containerbegrip, een soort New Wave op z’n Duits. Rauw, authentiek en maatschappijkritisch. In 1980 debuteerde de band – ook commercieel succesvol – met het album ‘Monarchie und Alltag’, met daarop dus ook ‘Paul Ist Tot’.
Paul Ist Tot is een echt Sturm und Drang nummer, tekstueel verwant met de vaak cynische songteksten van Elvis Costello en Joe Jackson in hun begintijd. Onvrede met het hier en nu, eenzaamheid en afwijzing culminerend in een verbeten vlucht vooruit:
Was ich haben will, das krieg’ ich nichtUnd was ich kriegen kann, das gefällt mir nicht!
Ha! Klare taal.
Ook het volgende fragment brengt Joe Jackson in herinnering.
Ich warte darauf, dass du auf mich zukommst
Vielleicht merk’ ich dann, dass es auch anders geht
Dann stehst du neben mir und wir flippern zusammen
Paul ist tot, kein Freispiel drinIch traue mich nicht laut zu denken
Ich zögere nur und dreh’ mich schnell um
Es ist zu spät
Das Glas ist leer
Du gehst mit dem Kellner
Und ich weiß genau warum
Muzikaal gezien is het ook allemaal dik in orde, al is het nummer ietwat aan de lange kant, met name in het (gitaar)middenstuk had wel een beetje gesnoeid kunnen worden, maar een kniesoor…
Aan het eind gaan de heren weer even flink los en de boodschap is glashelder:
Ich will nicht was ich seh’Ich will was ich erträume!!
En zo is het!!
