Ondergewaardeerde Liedjes gaat deze zomer op wereldreis. 31 dagen, 31 verschillende landen, 31 geweldige liedjes. Dompel je de hele maand juli onder in prachtmuziek uit de hele wereld.
Op de één of andere manier heb ik altijd wel een fascinatie voor Australië gehad. Waarom weet ik niet, maar het feit dat er zo weinig mensen op zo’n groot continent wonen, je dagen kunt rijden zonder dat je iemand tegenkomt en de veelheid aan verschillende landschappen maken het land tot iets unieks.
Dat gevoel is nooit helemaal weggegaan en dat is wellicht ook een reden waarom ik relatief veel muziek ken die daar vandaan komt. Nog steeds is dat gevoel er en zo schrijf ik ook regelmatig hier een blog over muziek uit dat land. Soms bekende artiesten, maar soms ook zeer onbekend.
Uit die laatste categorie komt ook Ebony Buckle, een singer / songwriter uit Townsville, een stadje bij de zee aan de Noord Oostelijke kust. Zij heeft een heerlijke stem, waarbij de muziek een beetje vergelijkbaar is met Tori Amos of Regina Spektor. Misschien nog iets sprookjesachtiger en geheimzinniger zelfs. De titel en de hoes van haar debuutalbum doet overigens hele andere muziek vermoeden> Die plaat heet “Disco Lasers” en dan wordt je toch compleet op het verkeerde been gezet, want met disco heeft het niets te maken.
Ik kwam haar op het spoor omdat ze op een progfestival een setje speelde en daar eigenlijk compleet buiten de doelgroep viel. Maar omdat ze ook achtergrondzangeres van de Britse band Solstice is, mocht ze ook haar eigen muziek promoten. Hé, hoor ik je denken? Een Australische in een Britse band?
Ja, inderdaad, inmiddels getrouwd met een Engelsman en nu woonachtig in Londen. Maar het nummer wat ik van haar vandaag voor het voetlicht breng heeft alles te maken met Australië. In deze maand schieten we muzikaal de hele wereld over, maar soms is dat nog niet zo makkelijk. En dat blijkt ook uit dit nummer.
“Ghost” gaat namelijk over het feit dat zij en haar man bijna twee jaar lang gescheiden moesten leven. Getrouwd, maar niet de mogelijkheid hebben om bij elkaar te wonen. Haar man verdiende te weinig om het in Engeland voor elkaar te krijgen dat Ebony vanuit Australië naar Engeland mocht gaan. Terwijl zij zichzelf prima kon onderhouden. Waar een overheid allemaal klein in kan zijn.
Maar goed, het leidt wel tot mooie muziek. Het nummer is geschreven door Ebony en haar man via Skype en gaat over liefde, verlies, en het absolute gevoel van hopeloosheid. Over elkaar missen, maar toch op een digitale manier met elkaar samenwerken. Bijna 2 jaar lang zagen zij elkaar niet.
Een mooi nummer met een mooie boodschap. Want inmiddels heeft ze haar visa en woont ze in Londen.
En heel eerlijk gezegd, ik snap dat de liefde roept, maar ik zie mij daar zelf wel zitten. In Townsville, Australië. Een bijzonder land met een bijzondere aantrekkingskracht.
