Op 25 april 2023 overleed Harry Belafonte in de leeftijd van 96 jaar. Hij werd op 1 maart 1927 geboren in New York, maar hij woonde een aantal jaren bij zijn oma op Jamaica. Bij zijn terugkeer in de V.S. was hij inmiddels besmet geraakt met het calypsovirus. Zijn bijnaam was King of Calypso, omdat hij deze muziekvorm vanaf Jamaica naar de rest van de wereld exporteerde.
Om zijn opleiding als acteur te kunnen bekostigen, ging hij als jazz-zanger optreden in Greenwich Village (New York) maar zijn belangstelling ging steeds meer uit naar traditionele volksmuziek.Enkele op de calypso gebaseerde nummers zijn Matilda, Banana Boat Song, Island In The Sun en Jamaica Farewell. Titels die de meeste mensen niet meer kennen, maar mij direct terugplaatsen naar mijn jeugd toen het leven nog zo eenvoudig was en de wereld aan onze voeten leek te liggen.
Hij laat een zeer groot oeuvre na van ontelbaar vele LP’s/CD’s op succesvolle singles. Daarnaast was hij actief in de filmwereld: als acteur, maar ook als documentairemaker en producent.
Vanaf het vroegste begin echter heeft Harry Belafonte zich sterk gemaakt voor de Amerikaanse burgerrechtenbeweging. Er circuleert een foto, waarop hij links geflankeerd wordt door Sidney Poitier en rechts door Charlton Heston tijdens de Civil Rights March in Washington op 28 augustus 1963. Hij was ook nauw bevriend met Martin Luther King.
In navolging van het door Bob Geldof opgezette Live Aid organiseerde hij in 1985 het We Are The World concert om geld in te zamelen voor Afrika. Hieraan deden de allergrootste sterren in de Amerikaanse popwereld mee; onder anderen Lionel Richie, een handjevol Jacksons (waaronder Michael) en Bob Dylan. Dylan scheen bij die gelegenheid overigens behoorlijk nerveus te zijn. Daarnaast was hij bijvoorbeeld ook goodwill ambassadeur bij Unicef. Hij heeft zich tot zijn dood aan toe diepgaand bezig gehouden met de burgerrechtenbeweging, waarbij hij zijn stem steeds nadrukkelijk liet horen.
Foto: Carl van Vechten
