Er komt heel wat nieuwe muziek uit, teveel om bij te houden, maar ik probeer altijd toch weer wat mee te pakken. Een tijdje geleden kwam er een verzamel box van Laurie Styvers uit. Een naam die ik niet kende, maar de omschrijving sprak mij wel aan.
Laurie past een beetje in het rijtje singer/songwriters waar ik eerder al over geschreven heb. En dan bedoel ik Nick Drake, Judee Sill, Eva Cassidy en Laura Nyro. Allemaal bekender geworden na hun dood. En vaak maar weinig muziek uitgebracht omdat het commerciële succes uitbleef. Maar jaren later wordt het toch weer opgepakt en beschikbaar gemaakt voor een groter publiek. Zo ook Laurie.
Geboren in 1951 in Texas, verhuisd naar Londen en daar uiteindelijk beland in de band Justine. Maar voordat de eerste plaat uit was, verliet zij de band alweer om te studeren in Colorado. Uiteindelijk maakte ze in de periode 1971-1973 twee soloplaten. In 1971 verscheen Split Milk met daarop haar enige single Beat the Reaper. Wat mij betreft ook haar beste nummer en daarover zo meer.
Nadat in 1973 haar tweede album Colorado Girl ook niet commercieel succesvol was, viel het doek bij de platenmaatschappij. In de marge probeerde ze het nog wel totdat ze eind zeventiger jaren stopte en haar tijd ging besteden aan dierenzorg. Dit breidde ze uiteindelijk in Texas uit tot een dieropvangcentrum samen met haar vader. In 1998 overleed ze aan een hepatitisbesmetting.
Helaas dus maar twee albums en hoe onterecht is dat. De twee albums bleven obscuur en kregen pas in 2023 dus een nieuwe kans met een box inclusief beide albums en diverse outtakes en live opnamen. En die viel mij dus op.
Een typisch 70er jaren nummer, waarbij Laurie laat zien dat ze over een uitstekend stemgeluid beschikt. Een vrolijk nummer wat lijkt te gaan over het genieten van het leven in de countryside met alle leuke dingen die daar bij horen.
Hemelbestormend? Nee, wellicht niet en het is ook wel eens beter gedaan. Maar het stemgeluid, het schrijven van het eigen materiaal en ook de diepte van de nummers laat zien dat Laurie Styvers (zelfs postuum) een groter publiek hoort te bereiken.
