Love Like Blood van Killing Joke is een nummer dat sinds mensheugenis (het jaar 2000 om precies te zijn) bij de buren in de Top 2000 staat. Je vindt ‘m normaal gesproken ergens halverwege de lijst. Waarom toen pas? Love Like Blood komt uit 1985, hoor ik u dan denken. Welnu, de Top 2000 bestaat pas sinds 1999.
Het nummer is afkomstig van Night Time, het album waarop de band het agressievere post-punkgeluid verving voor een wat meer melodieuze combinatie van Gothic-Rock en New Wave. Oorspronkelijk had de single Eighties de grote oogvanger van het album moeten zijn. Een nummer waarvan je jezelf kan afvragen of de gemiddelde Top 2000-luisteraar daar überhaupt ooit van gehoord heeft. Eighties kwam vooral onder de aandacht toen Nirvana het nummer Come As You Are uitbracht. De leden van Killing Joke waren furieus toen ze het meesterwerk van Cobain en zijn kompanen hoorden. De gitaarriff is gejat van Eighties!, klonk het vanuit Londen. Van een rechtszaak kwam het om een of andere reden niet.
Zoals de geschiedenis ons leert werd Eigthies volledig overvleugeld door Love Like Blood, een nummer dat naar verluidt geïnspireerd is op boeken van de Japanse schrijver Yukio Mishima. Dat kwam niet helemaal uit de lucht vallen, want Frontman Jaz Coleman heeft ooit laten weten dat hij nogal geïntrigeerd is door de samoerai-ethiek. Dat klinkt plausibel; op de singlehoes is een halfnaakte man met een katana (een van de twee zwaarden die een samoerai bij zich droeg) te zien. Zoals bekend was Mishima fervent verdediger van de oude Japanse waarden en de erecode van de samoerai. Dat dit niet bepaald bluf was bewijst zijn zelfmoord, wat een klassiek geval was van seppuku (hij sneed zijn eigen buik open, waarna zijn beste vriend hem de kop afsloeg, wat een hele eer was in het oude Japan).
Coleman ging niet zo ver voor wat betreft zijn fascinatie in ethiek uit een deels vergeten, feodaal tijdperk. Ook niet in zijn teksten. De ietwat zweverige artiest gebruikt hooguit het Handboek Militair(*) om de liefde op dezelfde wijze te benaderen als de passie waarmee een soldaat op het slachtveld staat. Coleman heeft nogal een romantische kijk op de rauwe werkelijkheid. The song itself was a distillation of everything that we hold dear, and one must aspire to walk and talk what you write about in your songs – actually live it, zo sprak soldaat Coleman over zijn werk.
Wie je niet van een overmatig romantische kijk op allerlei zaken kan beschuldigen zijn de leden van de band Dool. Met oud-leden van de de occulte rockgroep The Devils Blood, Aborted en Turia weet je zeker dat je tijdens een concert met je neus op de koude realiteit gedrukt gaat worden. En mocht je daar nog niet genoeg aan hebben, dan zal vast zangeres/gitarist Raven van Dorst je wel het laatste zetje geven. Al is het alleen al vanwege haar legendarische sarcasme dat ze tussen de nummers door met verve etaleert. Spelen op Haltpop, een langgekoesterde wens, is daar een voorbeeldje van. Dool is qua genre ook vrij ondefinieerbaar. Persoonlijk is dat een eigenschap wat er bij mij voor zorgt dat zo’n band al snel in het laatje ‘goed’ terecht komt. Doom meets progrock meets occultisme meets acid. Heerlijke neerslachtigheid gekoppeld aan inktzwarte humor, wie is er niet gek op? Nee, ik ken ook niemand die er anders over denkt.
Met bovenstaande gedachte werd Love Like Blood ook door de groep gecoverd. Dool is niet het type band dat doet aan gespierde halfnaakte mannen met een zwaard op de platenhoes. Dat is veel te conformistisch. Dool zet een naakte bejaarde dame met een doodshoofd daarvoor in de plaats. En waar in de versie van Killing Joke nog enige hoop en vrolijkheid te ontwaren valt, maakt Dool daar gehakt van. Mogelijk met een samoeraizwaard. De versie van Dool is duister, log en komt qua sfeer dichter bij de originele sound van Killing Joke dan Killing Joke zelf. Dool trekt het nummer in de wereld van mystiek, waarmee het tevens beter de geest van Mishima weerspiegelt dan de oorspronkelijke versie. Daar komt nog bovenop dat Dool geen laffe fade-out doet. Inslapen doe je maar bij andere bands.
Everyday through all frustration and despair
