Rita Coolidge vind ik een prachtige zangeres, in Nederland is ze absoluut ondergewaardeerd, dus ik wilde daarom een blogje over haar schrijven. Tijdens het kiezen van het perfecte nummer liep het iets anders waardoor ik er een drieluikje van heb gemaakt. Een individuele blog over Rita zal zeker nog volgen.
In 1971 hadden de Carpenters een hit met het nummer Superstar. De Carpenters zijn natuurlijk geweldig en ook best wel ondergewaardeerd vind ikzelf. Voor Superstar richt ik mijn pijlen even op anderen. Delaney & Bonnie, Rita Coolidge en Luther Vandross.
Delaney & Bonnie was een singer-songwriter duo, weinig verrassend gevormd door Delaney en Bonnie Barmlett. Het duo was actief van 1967-1972 en maakte heerlijke, soulvolle folk-bluesmuziek. Absoluut ondergewaardeerde muziek, niet alleen in Nederland. Delaney & Bonnie vormden van tijd tot tijd ook een rock/soul ensemble waar Duane Allman, Gregg Allman, Eric Clapton, George Harrison, Leon Russell, Bobby Whitlock, Dave Mason, Steve Howe, Rita Coolidge en King Curtis deel van uitmaakten. Dit zorgde overigens voor heerlijke muziek.
Bonnie schreef Superstar, dat Delaney & Bonnie in 1967 uitbrachten als Groupie (Superstar), samen met Leon Russell. Rita Coolidge kwam echter met het idee toen ze relaties van vrouwelijke groupies met rocksterren observeerde. Waarom het niet zo’n grote hit werd als de versie van Carpenters begrijp ik niet. Het is een goeie cover maar in dit geval verkies ik toch de versie van Delaney & Bonnie. De muzikale productie ligt me net beter en Bonnie heeft een prachtige stem, zijdezacht maar ook met een rauwe klank als ze daarvoor gaat. Er zit zoveel soul in haar stem. Een prachtig duo en nummer dat de aandacht verdient. De versie van de Carpenters was overigens ook niet Bonnie’s favoriet.
Dan naar Rita Coolidge. Ook zo’n ondergewaardeerde artiest, zeker in Nederland. Wederom een prachtige zangeres die zonder moeite country, R&B en jazz kon zingen. Over Rita wordt gezegd dat geen enkele andere zangeres, inclusief Maria Muldaur, Bette Midler, Bonnie Bramlett, Carly Simon, en Linda Ronstadt, de veranderingen die de muziek van de jaren ’60 tot en met de jaren ’80 onderging, meer belichaamt dan zij. Haar vocalen zitten vol soul, passie en emotie. Ze weet elk nummer een nieuwe dimensie te geven.
De schitterende liveversie van Superstar, die onderdeel uitmaakt van de sessie van Joe Cocker’s Mad Dogs & Englishmen, overstijgt in mijn ogen ook de versie van de Carpenters. Ze geeft het nummer een ander sentiment. Je voelt een rauwe, melancholische behoefte. Buitengewoon schitterend gezongen en natuurlijk een geweldige band. Een hele emotionele versie.
Ten slotte Luther Vandross. Een briljante zanger en in Nederland ook enorm ondergewaardeerd. Hij deed tijdens zijn shows vaak een liveversie van Superstar, die soms meer dan 12 minuten duurde. Luther’s versie van Superstar is langzamer en is echte soul/R&B. Hij nam het nummer op in 1983 als onderdeel van een medley, samen met Stevie Wonder’s Until You Come Back to Me (That’s What I’m Gonna Do). Compleet anders dan de bovenstaande versies maar ook schitterend. De liveversies die op YouTube staan, zijn ook de moeite waard. Er is ook een singleversie, die ik voor deze blog gebruik.
