Somewhere the sun is shining,
Somewhere the songbirds dwellHush, then, thy sad repining,
God lives, and all is well
Zo begint een lied, dat we waarschijnlijk allemaal wel kennen. Het is het lied Beautiful Isle Of Somewhere, ofwel Droomland in de Nederlandse vertaling. Domineesvrouw Jessie Brown Pounds schreef de tekst in 1897. Zij schreef overigens ook nog ruim 800 hymneteksten en een groot aantal literaire werken. De muziek was van de hand van John Sylvester Fearis, onderwijzerszoon en schilder, die zich ontwikkelde tot koorleider, zangleraar en componist van hymnes. Het lied werd zo populair dat het in 1901 gezongen werd op de begrafenis van de vermoorde Amerikaanse president William McKinley. Het heeft een sterk godsdienstig karakter en verwijst naar een plek waar de zon schijnt, waar God woont en alles mooier is dan in het echte leven. Talloze Amerikaanse artiesten hebben het op de plaat gezet; de eerste uitvoering verscheen in 1908 op wasrol, gezongen door Harold Jarvis.
Daarna verscheen er een stroom van coverversies, waarvan ik als voorbeeld noem Vera Lynn, Jo Stafford, Gene Autrey en Pat Boone.
Ook werd het niets minder dan een rage onder instrumentalisten zoals kunstfluiter Jan Tromp, accordeonist John Woodhouse en organist Stef Meeder.
Een Nederlandstalige versie kon uiteraard niet uitblijven. Daarover ontfermde zich uitgever van bladmuziek J. Poeltuyn, die zich bediende van het pseudoniem Johnny Ditch. Hij gaf er overigens een wat minder religieuze lading aan, zonder afbreuk te doen aan het mysterieuze land ergens hier ver vandaan waar geen leed kan bestaan.
De eerste Nederlandse versie dateert uit 1934 en werd gezongen door Willy Derby. Na de oorlog nam Willy Alberti het op in verschillende versies, onder andere met Ans Heidendaal, Johnny Jordaan en Max van Praag (als de Straatzangers). The Shepherds namen het ook op, evenals Olga Lowina.
In 1992 werd Droomland nieuw leven ingeblazen door Paul de Leeuw en André Hazes, die het verkleed als kabouters zongen in De Schreeuw van de Leeuw. Hun versie haalde uiteindelijk de 23ste plaats van de hitparade.
Ten slotte kan ik nog onthullen, dat Droomland het favoriete lied van voetbaltrainer Rinus Michels was, die het op feestavonden ook zelf graag ten gehore bracht.
