Ga rustig zitten en pak er een goede koptelefoon bij. O ja, en deze blog bevat spoilers voor Game Of Thrones, mocht je die serie nog niet gezien hebben (dat kan toch niet?!?). Ramin Djawadi is een Duits-Iraanse componist en muziekproducent, vooral bekend van zijn werk voor tv-series en films. Zijn grote doorbraak betekende toch wel Game of Thrones, waar hij gedurende de gehele show verantwoordelijk was voor de soundtrack. Momenteel wordt House of the Dragon uitgezonden, een serie over het begin van het einde voor House Targaryen waarin de zogenaamde Dance of Dragons centraal staat. De gebeurtenissen spelen zich ongeveer 200 jaar voor de gebeurtenissen in Game of Thrones af. Ik kijk elke nieuwe aflevering uiteraard wanneer die uitkomt; de nacht van zondag op maandag om 03:00 uur. Ik ben net zoals bij Game of Thrones volledig verslaafd. Daarom deze blog.
Game of Thrones is – behalve het vreselijk teleurstellende seizoen 8 – een van de beste dingen ooit gemaakt in serie- en filmland. Ik kan in allerlei bewoordingen proberen uit te leggen hoe ongelofelijk briljant en verbluffend de serie is, maar je moet dat echt zelf ervaren. Voor mij leverde de serie in ieder geval een van de beste, meest bijzondere en spectaculaire kijkervaringen ooit op. Een van deze briljante momenten was de seizoensfinale van seizoen 6. In die scène blaast Cersei Lannister de Great Sept of Baelor op met een goedje dat Wildfire heet. Het is een adembenemende scene van ongeveer tien minuten en één van de beste wraakacties ooit. Ik heb zelden zo gespannen voor de TV gezeten. Cersei Lannister, buitengewoon briljant vertolkt door Lena Headey, is dan ook nog een van de meest complexe, meedogenloze en duistere personages ooit.
Bij deze scène zit een dijk van een soundtrack die Light Of The Seven heet, uiteraard geschreven en gecomponeerd door Ramin Djawadi. Het is een orkestraal pianostuk van 9 minuten en 49 seconden, met uiteraard de piano, strijkers, een orgel en twee jonge jongens als solisten. Overigens was het de eerste keer in Game of Thrones dat er gebruik werd gemaakt van een piano. Het nummer bouwt perfect de spanning van de scène op. Het begint meteen heel onheilspellend met de piano en op een gegeven moment wordt het echt duister en spookachtig. Het nummer begeleidt als het ware de scene omdat er vrij weinig dialoog in voorkomt. Ramin heeft overwogen om in plaats van de twee jonge solisten, een orkest te gebruiken, maar hij vond dit meer beklijvend en spookachtig klinken. Ga er even voor zitten en geniet.
