Post-punk is een favoriet genre bij mij in de CD-kast. De naam laat zich wat lastig uitleggen, net als post-rock. De eerste platen van Editors en Interpol komen enigszins in de buurt, maar het mag een flink stuk somberder en donkerder. Chaos. Gejaagd. Geschreeuw. Jaren ’80 New Wave en invloeden van punk uit hetzelfde decennium. Joy Division. Zwart en grijs met een paar witte stralen.
Preoccupations wordt tien jaar geleden opgericht, maar dan heten ze nog Viet Cong. Hun gelijknamige debuutplaat is geweldig, de single Silhouettes is een ondergewaardeerd pareltje. Toch begint de bandnaam steeds meer weerstand op te roepen. Snowflakes en andere emotioneel snel geraakten beschuldigen de band van racisme en oneigenlijke toe-eigening door de link met de van origine Vietnamese communistische legerbeweging. In maart 2015 gaat er daarom een optreden niet door. Een half jaar later maakt de band bekend dat ze hun naam gaan veranderen. En er wordt nadrukkelijk gezegd dat het niet de bedoeling was om mensen te kwetsen. Maar een Canadees muziekblad ontdekt dat ze nog steeds als Viet Cong optreden en plaatst een realtime teller op de website, het aantal dagen tellend vanaf dat Viet Cong beloofde hun naam te veranderen. Op 21 april 2016 kondigt zanger en bassist Matt Siegel aan dat de groep verder gaat als Preoccupations. Bijna 5 maanden later komt de volgende (titelloze) schijf uit. De donkere jaren ’80 sound is hierop nog verder geperfectioneerd en dat geldt ook voor opvolger New Material dat in het voorjaar van 2018 het licht ziet.
Op het bekende Indielabel Jagjaguwar verscheen naast de drie albums ook nog een lading singles. In september komt (in eigen beheer) plaat nummer vier uit, getiteld Arrangements. Afgaande op single Ricochet zou je al een idee kunnen krijgen van wat er te verwachten valt. Meer van hetzelfde. En daar heb ik in het geval van deze band helemaal geen moeite mee.
Toch neem ik je mee terug naar het begin. Silhouettes doet me erg denken aan de tijd dat ik als tiener de minder vrolijke muziek ontdekte. En geloof me, zulke muziek was vaak van ongekende schoonheid. Nog steeds.
