De ‘rednecks’ van Lynyrd Skynyrd zongen het al in ‘74, A Southern Man don’t need him around. Dit in reactie op Neil Youngs weinig flatteuze karakterschets van de zuidelijke Amerikaanse blanke man. De dag dat Neil daadwerkelijk niet meer around komt, komt dichter en dichterbij. Hij wordt dit jaar 77 en heeft al zijn leven lang een wat broze gezondheid. Op jonge leeftijd kreeg de kleine Neil polio, heeft hij sindsdien ook epileptische aanvallen én diabetes en begin deze eeuw onderging hij als vijftiger een hersenoperatie vanwege een aneurysma. Voorlopig is hij nog onder ons en mocht dat niet meer zo zijn, dan kunnen we blijven genieten van zijn gigantische muzikale nalatenschap, een kleine vijftig albums, en zelf is hij ook nog eens zijn archieven aan het ontsluiten.
Toch is het fijn om te weten dat er nieuwe, jonge muzikanten zijn die aanschuren tegen dat typische Neil Younggeluid of, zoals dat zo mooi heet, schatplichtig aan hem zijn. Hier, in eigen land hebben we bijvoorbeeld Yorick van Norden waarin je in Divide And Rule ome Neil zelf denkt te horen met dat felle en onstuimig klinkende gitaarspel. Overigens is Van Norden ook schatplichtig aan The Beatles en zo geldt dat waarschijnlijk voor het overgrote deel van de nieuwere generaties muzikanten. Je kunt het ze ook moeilijk kwalijk nemen, beïnvloeding door de verschillende grondleggers, de pioniers van pop, rock, country en alle andere varianten. Dan had je ze moeten opsluiten en muziekloos moeten opvoeden, alvorens ze een gitaar in de handen te stoppen. Het zou wel een bijzonder experiment zijn.
Ook de uit Asheville, North Carolina afkomstige MJ Lenderman, komt niet uit een grot gekropen en zal dus naast vele anderen ooit Neil Young hebben gehoord. Zoals de stijl van Young moeilijk is in te kaderen – echt veel meer dan countryrock – kun je dat ook zeggen van die van MJ Lenderman, al is hij door de pers voorlopig in het vakje alt country gestopt. Zelf noemt MJ als invloed, naast andere bands, Sparklehorse, en die hoor je zeker terug in zijn sound, country met wat gekte in een noisy jasje. En wat zei Mark Linkous van Sparklehorse toen hij nog onder ons was? The song that described me best was Neil Young’s Fuckin’ Up. Muziekevolutie in een notendop: Young, Linkous, Lenderman.
Jake Lenderman is gitarist in Wednesday (Shoegaze), maar iets zegt me dat hij met zijn solowerk veel hogere ogen gaat gooien, en terecht. Na twee in eigen beheer uitgebrachte albums is dit jaar het goed ontvangen Boat Songs verschenen, opgenomen in een professionele studio en ondanks het wat meer uitgebalanceerde geluid schuurt het nog als een baard van drie dagen. Gelukkig maar, want dat maakt MJ Lenderman, MJ Lenderman; grauw, grillig en rauw. Luister maar naar het Young- en Sparklehorsesque Takes Just Like it Costs, wat een aardig succes de afgelopen maanden in De Graadmeter bij Pinguin Radio was.
Oh ja, voor de goede orde: I don’t need those guys van Lynyrd Skynyrd around, al is er nog maar eentje over van die foute types. Doe mij maar Neil. En MJ natuurlijk.
