Tot op de dag van vandaag zijn er in de wereld veel mensen die niet in vrijheid leven. We kennen allemaal wel de voorbeelden van repressieve overheden die groepen mensen onderdrukken, soms wel decennia lang. Zuid-Afrika was ook zo’n voorbeeld met het apartheidsregime. Hier zijn natuurlijk veel songs over geschreven, maar ik kies vandaag voor een onbekende en tegelijk ook een hoopgevende.
In 1988 verscheen er een film van Richard Attenborough (niet te verwarren met zijn broer David). Die film heette Cry Freedom en in die film werd het leven van Steven Biko voor het voetlicht gebracht. In Zuid-Afrika werd er heftig op deze film gereageerd en werd zelfs gedreigd met bomaanslagen. De muziek bij deze film werd gemaakt door George Fenton, een Britse componist van voornamelijk filmmuziek. Maar niet alleen componist, want hij is ook erg actief met live concerten, waarbij hij ook veel orkesten begeleidt. Wellicht niet een typische man die op dit blog veel langs zal komen.
Toch was ik in 1988 werd geraakt door dit nummer. Het ging natuurlijk over onderdrukking en de verschrikkelijke dingen die daar gebeurden, maar het nummer heeft ook iets positiefs, iets vooruitkijkend. Een roep om vrijheid. Zo begint het nummer ook. Het noemen van diverse plaatsen in Zuid-Afrika waarbij een Afrikaans koor een belangrijke rol speelt, maar ook Fenton zelf zingt mee. Als de muziek een belangrijkere rol krijgt naarmate het nummer vordert komt er hoop. Komt er verlangen naar de toekomst, in toekomst in vrijheid. Vanuit het goede wat Zuid-Afrika te bieden heeft groeit de hoop op vrijheid.
We weten allemaal hoe het gelopen is. De vrijheid kwam, met vallen en opstaan. Tot op de dag van vandaag. En dat is vandaag de dag niet anders. Daarom is dit een lied van hoop, die ook op andere groepen betrekking kan hebben. Een roep om vrijheid: Cry Freedom!
