Sinds de geboorte van mijn kinderen (2009, 2011) schrijf ik hen ieder jaar een brief. Over alles wat er in het afgelopen jaar in hun leven gebeurde: wat ze op school leerden, wie hun beste vrienden waren, waar ze graag mee speelden, waar de vakantie heen ging, wat ze lazen en luisterden. Dat laatste voorzien van een Spotify-playlist. Hun geboortekaartje vergezelden we echter nog van een zelf gebakken ceedee in gelimiteerde oplage (25 exemplaren) met hun naam als overkoepelend thema. Bij mijn dochter Roos was dat een makkie: van de nummers met haar naam erin had ik er op zeker moment een slordige 200 in een mapje. Bij mijn zoon Lennie bleek het een stuk lastiger, dus moesten we wat soepeler te werk gaan in de selectie. Daarbij stuiten we op I Want To Be Free van The Sparkles.
Het nummer figureerde in 2011 in een Vodafone-commercial. Daar moet mijn vrouw het hebben opgepikt, toen ze in verwachting was van onze zoon. Toen ze over de band begon deed het vaag een belletje bij me rinkelen. Stonden The Sparkles ook niet ergens op de heruitgave van Nuggets, Original Artyfacts From The First Psychedelic Era 1965-1968? Die verzameling garagerock en protopunk, in 1972 met zorg gecureerd door Lenny Kaye, gitaarslingerende adjudant van Patti Smith? De heruitgave op 4 CD’s bevatte ruim twee keer zoveel nummers, waaronder No Friend Of Mine van jawel, The Sparkles! Net als The 13th Floor Elevators afkomstig uit Austin, Texas. De valse sneer van hun zingende drummer Lucky Floyd kon zich moeiteloos meten met Roky Erickson’s onderaardse jammerklacht.
Ik bleek The Sparkles ook nog te kennen van Hipsville 29 B.C. (I Need Help), aanwezig op de deel 6 uit de reeks Born Bad (a.k.a. Songs The Cramps Taught Us). I Want To Be Free was echter nieuw voor me; de hoofdrol wordt hier opgeëist door het farfisa-orgel van Gary P. Nunn. Aangenaam verrast was ik, door zo’n niet al te voor de hand liggende keuze voor een commercial gericht op jongeren. De vrijheid spat er aan alle kanten af: school is uit, het eindexamen is achter de rug, drie maanden grote vakantie zijn aanstaande, de gelukzaligheid van het afsluiten van een oude fase (middelbare school) en de weg die open ligt naar ongekende mogelijkheden. Lennie is nu 10 en gaat in september pas naar groep 8. Ik ben nu al jaloers op het gevoel van vrijheid dat hem over een jaar of zes zal overspoelen.
