Franstalige muziek is sinds de jaren ’70 een ondergeschoven kindje op de mainstream radio. De hoogste tijd om juist vandaag een greep in de geschiedenis te doen. Natasha Cloutier, beter bekend als DJ Natashka (Oh La La), heeft als Frans-Canadese een goede kijk op ondergewaardeerde Franstalige muziek.
Altijd hetzelfde chanson? Meuh non! Terwijl een paar Nederlandse praatkoppen al jaren als een plaat blijven hangen wat betreft hun Franse muziekkeuze wil Natasha Cloutier (DJ Natashka) laten zien en horen dat er zoveel meer is. Ter ere van 14 juilliet, de nationale feestdag van Frankrijk, is hier een lijst van tien ondergewaardeerde Franstalige liedjes voor in de auto, op de camping of bij de apéro (borrel). Santé!
Téléphone – Ça (C’est Vraiment Toi) (1982)
Als je Franse rock zeg, zeg je Téléphone.
Een lekkere meezinger van 1982, opgenomen in Toronto en geproduceerd door niemand anders dan Bob Ezrin (gewerkt met Lou Reed, Alice Cooper en Pink Floyd). De bedoeling was juist om meer studio te klinken, iets dat niet zo snel in Frankrijk zou gebeuren. Téléphone nam meestal hun muziek op zoals ze live ook speelde maar dit keer niet en toen was het meteen raak.
Niagara – J’ai Vu (1990)
Toen keken wij live oorlog op TV.
In de jaren 1980 had Niagara veel dansbare nummers op de radio, maar in 1990 gingen ze meer rock maken met wat steviger teksten. Genoeg mensen hebben het altijd nog over mooie zangeres Muriel Moreno die later in de jaren 2000 DJ wordt. Daniel Chenevez was meer een videomens, ook met een drukke carrière in de muziekwereld. J’ai Vu gaat over oorlog in het algemeen (in 1990 kon het niet anders). Deze video is een van hun beste.
Jean Leloup – 1990 (1991)
Zo goed als nieuw.
Als er één liedje is dat ik bijna altijd draai is het 1990 van Jean Leloup uit Montréal. Terwijl veel Fransen denken dat ‘een van hen is’, weten Frans Canadezen het beter en zingen allemaal mee. Leloup zingt over zijn seksleven met een songtekst die gaat over de Golfoorlog van 1990-1991. Sommige mensen herkennen zijn sekslijn-stem op het liedje Dirty Talk van Bran van 3000.
Yelle – Comme Un Enfant (2011)
Electropop uit Bretagne.
Terwijl veel artiesten in Parijs werken en wonen, blijft Yelle (één zangeres en twee mannelijke muzikanten) lekker in Bretagne wonen. Speels maar altijd strak, de tekst houdt Franstaligen ook lekker bezig. Hun video’s zijn net zo kleurrijk. Live blijf je gewoon dansen. En prima hardloopmuziek!
Sawt El Atlas – Ne Me Jugez Pas (2000)
Noord-Afrikaans in het Frans.
Een 10-koppige Franse-Marokkaanse band uit Parijs met twee maal drie broers, Sawt El Atlas hebben meerdere versies van Ne Me Jugez pas opgenomen, een Franse, een Arabische en een Frans-Arabische. Muziek uit Noord Afrika is allang een integraal onderdeel van Franse muziek, met artiesten zoals Bob Azzam (Egypte/Libanon), Rachid Taha (Algerije), Hindi Zahra (Morocco) en nog veel meer.
The Spinshots – Qui Est «In», Qui Est «Out» (2011)
Knallen op z’n Amsterdams.
Exotica liefhebbers The Spinshots uit Amsterdam kunnen alle kanten op, dus ook Serge Gainsbourg in het Frans spelen. En ook mooi liedjes zoals Désirs Mutuels vertaald naar het Frans door mijzelf met voortreffelijke zang en blazers. Qui Est «In», Qui Est «Out» (1966) werd opgenomen door Gainsbourg in Londen met een typische Britse ‘mod’ klank vol gitaren. Dit liedje had over ons sociale media tijdperk kunnen gaan!
Sacha Distel – Sous Le Ciel De Paris (1965)
Knippende vingers en veel te kort.
De klassieker Sous Le Ciel De Paris was geschreven door Hubert Giraud (die onder andere met Django Reinhardt speelde) in 1951 voor een film. Waarom is de versie van Sacha Distel zo leuk? Die orgelsolo! Distel was zelf jazzgitarist voordat hij zanger werd. Hij heeft wereldnieuws gehaald door drie liedjes op te nemen in een bijzondere Air France vlucht 10,500 meter boven Frankrijk. Nederlanders kennen hem vooral vanwege Monsieur Cannibale in de Efteling, een zeer fout liedje over porno en koloniale clichés. Hoe dat met kinderen te rijmen valt snappen Franstaligen nog steeds niet.
Nancy Holloway – Tu N’es Pas Venu (1963)
Amerikaanse Soul op z’n Frans.
Amerikaanse soul zangeres Nancy Holloway uit Cleveland, Ohio, heeft haar carrière vooral in Frankrijk gemaakt. Er zijn best veel zwarte Amerikanen die ook in het Frans hebben gezongen, zoals Josephine Baker, Eartha Kitt, Nat ‘King’ Cole, The Velvelettes en zelfs Michael Jackson. Soms konden ze al Frans spreken of hebben ze puur fonetisch liedjes geleerd.
Boris Vian – Le déserteur (1954)
Alleskunner.
Schrijver, ingenieur, dichter, jazztrompettist en nog een paar, Boris Vian schreef dit liedje over een deserterende man die een brief naar de president van Frankrijk met zijn redenen voor deze daad stuurt. Dit soort liedje is de reden waarom de Franse taal zo ontzettend mooi en treffend is. Verder heeft Vian allerlei grappige en swingende muziek en nog prachtige romans.
France Gall – Musique (1977)
Even terug naar de discotijdperk.
Een van mijn favoriete uitsmijters, Musique is minder bekend bij mensen omdat de wereld France Gall als een tiener die niet zuiver kon zingen kent (Poupée De Cire, Poupée De Son, Les Sucettes, etc.). Musique is een slow jam toen muzikanten prima konden spelen zonder elektronica en dat proef je.
