Amanaemonesia: het is een verwarrende term. Het bestaat ook niet, het woord is volledig bedacht door Chairlift zelf. Zangeres Caroline Polachek van Chairlift heeft eens verklaard dat het een combinatie is van een aantal andere woorden, en dat het precies betekent waar het naar klinkt. En daar zullen we het even mee moeten doen. Wat bijzonder is is dat je nog best vaardig moet zijn om zo’n woord zonder je tong te breken uit je mond te krijgen. Laat staan dat je het makkelijk kunt zingen.
De Amerikaanse Indie-popband Chairlift heeft bestaan van 2005 tot 2017. Zangeres/componist Caroline Polachek en multi-instrumentalist Aaron Pfenning stonden aan de basis ervan. Later in 2007 kwam de eveneens multi-getalenteerde Patrick Wimberly bij de band. Met het debuutalbum Does You Inspire You uit 2008 werd er al het nodige succes behaald. Er werd zelfs een kleine hit gescoord met het nummer Bruises. In 2010 verliet Pfenning de band. Het resterende duo ging verder en bracht in 2012 een tweede album uit: Something. De eerste single van Something was Amanaemonesia. Een beetje een gekke single, met een gekke titel, met daarbij een gekke videoclip waarin gek werd gedanst. Met het nummer en de bijpassende clip – waarin veel werd geïmproviseerd – was Chairlift op het pad van het vrij associëren geslagen. Je zou kunnen zeggen dat de band duidelijk niet van plan was om een tweede keer een song als Bruises te maken. Herhalen is falen: Polachek en Wimberly hadden geen zin in het maken van copy-paste muziek.
Persoonlijk vind ik Amanaemonesia heel geslaagd. Het is een licht funky elektronische pop-track, dansbaar, vrolijk, maar ook intrigerend dankzij subtiele wendingen die je blijven verrassen. Al met al is het één van die echt leuke popnummers uit de jaren ’10. Maar uiteraard weer zo’n nummer dat onvoorstelbaar niet bekend is hier in Nederland. Althans, ik kwam pas zelf in aanraking met Chairlift vanwege het solodebuut van Polachek onder haar eigen naam, het album Pang uit 2019. Polachek heeft los van Chairlift een behoorlijke reputatie opgebouwd inmiddels. Ze heeft samengewerkt onder andere met Beyoncé en Christine And The Queens. En haar eigen werk wordt door mensen die zeggen er verstand van te hebben ook hoog aangeschreven. Ik kon Pang dermate waarderen dat ik uiteraard op zoek moest naar eerdere pareltjes uit het oeuvre. Ik vond er genoeg, met Amanaemonesia als één van de meest aanstekelijke.
En ja, dan toch nog even op zoek naar het thema van deze track. Polachek heeft wel eens verteld in een interview waar het nummer over gaat: Amanaemonesia is about irresponsibility and guilt, combined with confusion and anarchy and being very small in a sea of a big population. Splintering ourselves into multiple personalities within the song, that’s a good perspective to approach the song from. Oké, ik waag me niet eens aan vertaling. Volgens mij was ze het vrij associëren niet alleen meester bij het maken van muziek of bij het uitvoeren van danspasjes. In interviews kon ze er ook wat van.
