Iedereen die Depeche Mode live heeft gezien zal zich hebben afgevraagd: wat doet die Fletch eigenlijk in de band? Martin Gore de songwriter en zanger van de wat rustiger liedjes zoals Home. Dave Gahan is de charismatische frontman. Maar die derde? Het aardige is: uit interviews blijkt dat Fletch zich dat ook afvroeg. Hij was de eerste om aan zijn eigen rol binnen Depeche Mode niet teveel waarde toe te kennen, vermoedelijk dat ten onrechte. Andrew ‘Fletch’ Fletcher is niet meer, hij is op 26 mei 2022 overleden.
Fletch stond aan de basis van Depeche Mode, al eind van de jaren ’70. Vince Clarke, later van Erasure, zat bij hem op school. Zij begonnen samen een band. In 1980 kwam Fletch in een kroeg Martin Gore tegen waarna zij met zijn drieën een synthesizer bandje waren begonnen. Alan Wilder, die Depeche Mode verliet in 1995, en Dave Gahan maakten pas later onderdeel uit. Over de ontwikkeling van Depeche Mode heb ik eerder geschreven: het is eigenlijk ongelooflijk hoe groots het repertoire van Depeche Mode is en hoe weinig waardering deze band kreeg, zeker in Nederland. Van echte pop ten tijde van Just Can’t Get Enough en People Are People naar Enjoy The Silence en Personal Jesus op Violator. De drugsproblemen van Dave Gahan leidden tot de topzware muziek op Songs Of Faith And Devotion en Ultra. Ook de platen begin deze eeuw waren van constante kwaliteit, zoals prachtplaat Playing The Angel uit 2005. Depeche Mode overspande een periode van vier decennia met geweldige muziek.
Naast de gekte van Gahan en het ego van Gore was Fletch een baken van rust. Zowel op het podium als privé: Hij was al ruim dertig jaar bij dezelfde partner, met wie hij twee kinderen had. Hij was naar verluidt een verdienstelijk schaker. Zo sprak hij ook wel over zijn eigen positie, zijn eigen rol binnen Depeche Mode omschreef hij als volgt: Martin Gore writes the songs, Dave Gahan sings them and Andy Fletcher shows up for photo shoots and cashes the checks. Daarmee deed hij zichzelf natuurlijk veel te kort. Tussen grote ego’s is een verbinder nodig. I bring the band together, zei hij daarover zelf. Ik ken het zelf: een vriendengroepje van (met mij) drie man met wie ik fiets. Twee praters, waaronder ik, en één rustige, wat stille jongen. Maar is hij er niet bij, dan klopt het niet. Dan is het fietsweekend niet hetzelfde, missen we hem. Zo zal het voor Gore en Gahan ook zijn, het is wat dat betreft maar de vraag of zij zonder Fletch wel verder kunnen. Ook al bracht hij geen songs mee, hij kreeg als enige geen financiën voor de songwriter. Ook al was reeds sinds de tour 2005, die Depeche Mode voor een werkelijk fenomenaal concert bracht in Ahoy, Rotterdam, geen microfoon meer voor hem geplaatst. Hij zal zeker binnen een pand als deze, ontzettend worden gemist.
Het schijnt dat alle, op dat moment vier, leden van Depeche Mode, dus ook Fletch, meezongen op Condemnation. Vandaar de keuze voor dat tranen trekkend mooie liedje. Fletch is helaas slechts 60 jaar geworden.
