De Amerikaanse singer-songwriter Cassandra Jenkins (1984, New York) was voor mij de grote openbaring van het jaar 2021. Haar tweede album An Overview On Phenomenal Nature mag gerust een doorbraakplaat worden genoemd. Het prijsnummer van dit album is de single Hard Drive.
In augustus 2019 zou Jenkins op tournee gaan met Silver Jews-frontman David Berman, maar die pleegde onverwacht zelfmoord vlak na het verschijnen van zijn prachtige maar pikdonkere plaat Purple Mountains. In plaats van toeren ging Jenkins reizen, gooide haar recent geschreven materiaal weg en kwam tot nieuwe inzichten, mede door gesprekken met onbekenden die ze opnam als voice-memo’s. Het beste voorbeeld daarvan hoor je terug in het nummer Hard Drive, over haar museumbezoek aan Met Breuer in hartje Manhattan. Het nummer begint met een opgenomen monoloog, waarna Jenkins uitlegt wat je zojuist precies hoorde.
A security guard stopped me to offer an overview on phenomenal nature
She said, Sculpture is not just formed from penetration
You see, men have lost touch with the feminine
And with her pink lipstick
And her Queens accent
She went on for a while about our president
Het album An Overview On Phenomenal Nature is een gelaagd meesterwerk, dat varieert van soundscapes tot meer vertrouwde singsong-liedjes. Op Hard Drive praat Jenkins ons door het liedje heen, waarbij haar beschouwende stemgeluid klinkt als Laurie Anderson, de weduwe van Lou Reed die befaamd is om haar expressionistische praatmuziek.
Dat we de albumtitel teughoren in Hard Drive is geen toeval. Jenkins was enorm geraakt door een expositie in Met Breuer van de Indiase beeldhouwer Mrinalini Mukherjee, getiteld Phenomenal Nature. Niet alleen door dienst werk, maar vooral ook door de genoemde beveiliger die haar een ‘overview’ van de tentoonstelling gaf, maar feitelijk haar persoonlijke meningen opdiste over kunst, politiek, feminisme en spiritualiteit. Tegen Stereogum vertelde Jenkins over die ontmoeting: There’s a lot of humor in that for me — the idea of offering some objective truth, when we’re really sharing something about our completely subjective point of view. Titling the record with the same phrase gives it that same twist.
Het gebouw van Met Breuer heeft ook een emotionele betekenis voor Jenkins. De overleden David Berman was ooit suppoost in het museum dat er eerst was gevestigd, het prachtige Whitney Museum of American Art. Na zijn dood bezocht de zangeres er een herdenkingsbijeenkomst voor Berman.
Het moge duidelijk zijn: het schrijven van Hard Drive moet een therapeutische werking hebben gehad op Jenkins. Ze refereert in de tekst zelfs aan haar therapeut. De vrienden die ze opvoert, signaleren allemaal dat ze niet lekker in haar vel zit. Daar vertelt ze heel open over, maar ook heel zakelijk, alsof ze de harddrive van haar geheugen uitleest. We horen zelfs een hele monoloog van haar bezorgde vriendin Perry:
I can see you’ve had a rough few months
But this year, it’s gonna be a good one
I’ll count to three and tap your shoulder
We’re gonna put your heart back together
So all those little pieces they took from you
They’re coming back now
They’ll miss ’em too
So close your eyes
I’ll count to three
Take a deep breath
Count with me
Al aftellend eindigt dit indrukwekkende stukje zelftherapie. Ik kan er eindeloos naar blijven luisteren, net als naar de rest van het album. Cassandra Jenkins is een groeidiamant, een verborgen parel die door de wrijving van het overlijden van een vriend tot extra glans is gekomen. Zelf kan ik niet wachten op haar volgende album. Laten we samen aftellen.
