Al enkele keren heb ik op dit blog geschreven over Crowded House en ook de Finn Brothers zijn al een keer langsgekomen. De broers Tim en Neil Finn vinden natuurlijk hun oorsprong in Split Enz en alhoewel ik Strait Old Line al eens langs heb laten komen, wil ik mij nu toch focussen op het begin van Split Enz. Mede omdat binnenkort er een nieuw album van een nieuwe groep gaat verschijnen die de link met dit begin weer rond gaat maken. Maar daarover later meer.
Split Enz dus. In Nederland het meest bekend van Message To My Girl, maar dat was al een nummer in hun nadagen. Zelf ontdekte ik de band ook met dit nummer en ging daarna verder met Crowded House, maar dat veranderde toen wij thuis bezoek kregen van familie uit Australië. Met de boot waren ze overgekomen en als tiener vond ik het interessant om de familie Nederlands met een Engelse tongval te horen praten. Zoekend naar Nederlandse woorden vond er een hernieuwde kennismaking met Nederland plaats. Ik vond de cadeaus uit Australië overigens veel belangrijker want naast een cassettebandje van Crowded House (die ik al kende en die mijn zus dus mocht hebben) was er ook een cassettebandje van Split Enz. Die heb ik werkelijk grijsgedraaid. Er ging een wereld voor mij open. Niet de popliedjes van hun laatste album, maar werkelijk elke song was anders. Rare piano-ideetjes, vreemde stemmen, maar bovenal mooie en goede nummers.
Langzamerhand groeide daarna mijn verzameling van albums van deze band, waarbij ook de eerste albums aan de collectie werden toegevoegd. En die waren helemaal bijzonder. Art-pop met progressieve invloeden. Daar is dit nummer een mooi voorbeeld van.
Tim Finn en Phil Judd waren in de beginjaren de onbetwiste leiders van de band. Ze hadden elkaar ontmoet op de kunstacademie van Auckland (begin jaren 70). Samen met Eddie Rayner en Noel Crombie vormden zij de kern van de band, waar omheen legio muzikanten in de beginjaren voor langere of kortere termijn deel van uitmaakten.
Tim was degene die muzikaal geschoold was, Phil Judd zorgde voor de sfeer rondom de band heen. Hun debuutalbum Mental Notes laat dit ook zien. Een stevig muzikaal fundament wat door Judd alle kanten opgestuurd wordt. Ook de podiumpresentatie en de live optredens zijn daardoor heel bijzonder. Muzikaal gaat het ook overal naar toe, artrock (Roxy Music) en progrock zijn twee typeringen, maar eigenlijk is het een bijzondere mix van muzikale stijlen.
Mental Notes wordt alleen in Australië en Nieuw Zeeland uitgebracht. Een jaar later worden een aantal nummers opnieuw op plaat gezet (Second Thoughts) en aangevuld met nieuwe nummers. Phil Manzenera (Roxy Music) is dan de producer. Deze plaat wordt wereldwijd uitgebracht en is ook vanwege de productie een stuk beter. Maar dezelfde gekte blijft, met name Phil Judd is hier verantwoordelijk voor een bijzondere mix van muziek en theater.
Dat kon niet goed blijven gaan en dat deed het ook niet. Uiteindelijk verliet Judd de band en werd vervangen door broertje Neil Finn. Langzamerhand verschoof de muziek dus ook veel meer naar dromerige popliedjes, waarbij de genialiteit van Judd nog wel eens werd gemist.
Time For A Change laat de begintijd van de band goed zien. De bijzondere teksten van Judd, de zang van Finn en de art-rock (bijna progressieve rock) van de band. En het is daarnaast ook gewoon een heel goed nummer. Binnenkort meer over een nieuw project van Tim Finn en Eddie Rayner, waar de link met de eerste twee albums duidelijk wordt gelegd.
