Over vooroordelen en hardnekkige stereotyperingen: nee; mensen uit India gaan niet op de rug van een olifant naar hun werk. Het idee dat ze allemaal ‘vegan’ zijn omdat ze koeien zien als een manifestatie van de god Shivu is hooguit deels waar en, om meteen maar het laatste vooroordeel onderuit te schoppen: niet elke muzikant uit het subcontinent speelt sitar. Dit laatste is sowieso een stomvervelend instrument. Het heeft er alle schijn van dat het ontworpen is om de argeloze toerist mee te in slaap te pingelen, dit alles onder de noemer ‘folklore’. Qua onverteerbaarheid laat muziek gespeeld op de sitar zich vergelijken met El Chan Chan van Buena Vista Social Club. Op Cuba krijg je dit minstens drie keer per dag voor je kiezen. Gelukkig komt er niet alleen maar transcendent gejengel uit India. Net zoals elke andere plek op aarde is er ook prettige teringherrie te vinden, compleet met bandleden die op ‘gewone’ muziekinstrumenten spelen. Een exponent hiervan is Demonic Resurrection.
Het was in het jaar 2015 dat ik erop gewezen werd dat er een niet geheel onbekende Indiase band naar Nederland zou komen. De naam ervan hebben jullie hierboven al kunnen lezen en naar verluidt was het een grote band in eigen land. Zo waren de bandleden gewend om voor een flink publiek te spelen, twintigduizend man en meer waren geen uitzondering. Nu is India een land waar meer dan een miljard mensen wonen, dus enkele tienduizenden toeschouwers trommel je zó bij elkaar, zou je denken. Maar dat is wat cynisch. Binnen hun genre zijn ze gewoon groot, ook voor Indiase begrippen. Nu kwamen ze naar de rivierdelta die we de naam Nederland gegeven hebben. Iemand wist mij zelfs te vertellen dat het hun allereerste optreden in Europa zou worden. Waar zouden ze spelen? De HMH? 013? Wellicht in Paradiso? Drie keer fout! Ze maakten hun Europese debuut in The Cave; een niet al te grote kroeg te Amsterdam, waar voornamelijk metal gedraaid wordt. Een zeldzame locatie waar men metal nogal serieus neemt. Hoe serieus? Ter illustratie: Een vriendin van mij probeerde daar ooit René Froger te draaien, Zoals de meesten van jullie wel weten is dat geen metal, of zelfs maar rock. De zoon van Bolle Jan had echter geen CDtje in de kast van de kroeg staan, maar de intentie was duidelijk, waarmee het kwaad al was geschied: we kregen het verzoek of wij de grot wilden verlaten. Ze nemen Metal bloedserieus. Om dat nog eens te onderstrepen spelen er regelmatig Metalbandjes op het beschikbare podium. Deze specifieke avond was dat niet anders. Nadat het ongeveer 18 koppen tellend publiek was opgewarmd door het Alkmaarse Yaotzin mochten Mephisto, Ashwin Shriyan, Nishith Hegde, Virendra ‘Viru’ Kaith en Sahil ‘The Demonstealer’ Makhija daarop plaatsnemen.
Vanzelfsprekend heb je bij een gerenommeerde band uit India hoge verwachtingen. Daarin werden we niet teleurgesteld. De combinatie drank, leuke mensen, drank, een goed voorprogramma, drank en een geroutineerd, doch enthousiast Indiaas muziekgezelschap dat voor de verandering een keertje niet Krishna Krisha, hare hare zemelt, zorgt voor een uitstekende besteding van de donderdagavond. Vanaf 2017 zou die Vedische vlieger trouwens niet meer opgaan. Op hun toen verschenen album Dashavatar is het nummer Krishna-The Cowherd te vinden en brachten ze dus alsnog een ode aan de blauw geschilderde god. Gelukkig lijken de teksten in de verste verte niet op de mantra die, zoals we allemaal weten, bekend is geworden door C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada. Demonic Resurrection heeft er gewoon een lekker symfonisch Metalnummer van gemaakt. Dat is meteen een verschil met het concert in The Cave; waar men destijds nog een soort overbrugging tussen Black- en Deathmetal ten gehore bracht, is men zich tegenwoordig wat meer gaan richten op melodieuze klankpatronen. Persoonlijk vind ik dat niet erg.
Een kleine speurtocht op internet leerde overigens dat de herrieschoppers wel vaker in Europa hebben gespeeld. Een jaar voor hun optreden aan de Prinsengracht stonden ze bijvoorbeeld op Wacken Open Air. Het maakte voor de beleving van het veredelde huiskamerconcert weinig uit. Krishna-The Cowherd stond niet op de setlist, want dat nummer bestond destijds helemaal nog niet. Bij deze gaan we ‘m alsnog beluisteren.
