Naïef als ik af en toe ben, dacht ik dat Sharon van Etten een Nederlandse zangeres was. Een beetje simpele associatie met Sharon van Andel en ja, Van Etten klinkt toch oer-Hollands!? Ik dacht nog net niet dat ze uit Etten-Leur kwam. Toch, Sharon van Etten is geboren in New Jersey en zo Amerikaans als wat. Een van haar voorvaderen zal ooit de overstap hebben gemaakt, maar het voert te ver om een genealogisch onderzoek te doen. En al zijn we er hier in Nederland meestal als de kippen bij wanneer er een lijntje naar ons land kan worden gelegd, het gaat om haar muziek. Oorsprong staat los van waardering.
Toeval of niet, op de dag dat het verzoek kwam een blog te schrijven over een nummer uit de ruim achtduizend titels tellende keuzelijst van de Snob 2000, was ik ‘s ochtends gegrepen door het broeierige intro van Your Love is Killing Me van haar vierde album Are We There. Je zou ook tiende album kunnen zeggen, want Sharon bracht er eerst zes uit in eigen beheer, alvorens de multi-instrumentalist (piano, gitaar, klarinet en viool) mocht tekenen bij een officieel label. Maar, mijn keuze was gemaakt – het horen van dat ongenadige lied voorkwam dat ik door achtduizend titels moest scrollen.
Ik hoorde de mechanische beat en het dreigende orgel en was meteen bij de les. Sharon zingt vaker over de donkere kant van de liefde en ja, die heeft ze lang van dichtbij gezien. Als zeventienjarige begon ze aan een vijf jaar durende, heftige, turbulente en beklemmende relatie met een jaloerse muzikant. Hij presteerde het om haar gitaar aan gort te slaan omdat zij zong over haar leven, met hem. Niet echt in lovende zin, maar toch, wat een hufter. Luisterend naar de tekst van Your Love is Killing Me, weliswaar van later datum, zou dat lied ook nog wel eens over hem kunnen gaan.
Break my legs so I won’t walk to you
Cut my tongue so I can’t talk to you
Burn my skin so I can’t feel you
Stab my eyes so I can’t see
Het lied is een terugblik op een moeizame relatie. In retrospectief rekent Sharon af met haar geliefde, hij was te bepalend, te veeleisend, te dwingend. Maar, eigenlijk rekent zij ook af met zichzelf, want zíj ging erin mee, liet zich aanhalen, zich gebruiken. Zocht hem telkens weer op, ging keer op keer het gesprek aan, al wist ook zij dat het toch niet zou werken. Een ingewikkelde en hopeloze verhouding, Aantrekken en afstoten, vlammen en vechten, beminnen en bedonderen, totdat je murw bent, eindelijk dat punt bereikt om definitief te stoppen voordat je wordt verpletterd, uit liefde vermoord.
