The Staple Singers was één van de beste vocale groepen uit de jaren ’60 en ’70 met een grote diversiteit aan muziekstijlen. In alles wat ze deden hoor je de prachtige harmonieën vanuit de gospelroots van de groep terug. De groep bestond uit de familie Staples: Roebuck ‘Pops’ Staples, die de groep heeft gevormd samen met kinderen Cleotha, Pervis en Mavis. Yvonne verving Pervis toen hij werd opgeroepen voor het leger en definitief in 1970.
De groep begon in de gospelmuziek, later kwam daar folk bij. Vervolgens lag de nadruk op een mix van gospel- en R&B muziek met een sociaal bewuste boodschap. De grootste hits volgden op het moment dat de groep meer soul georiënteerd werd, in de jaren ’70. Heavy Makes You Happy (Sha-Na-Boom Boom), Respect Yourself, This World, If You’re Ready (Come Go with Me), Touch A Hand-Make a Friend, City In The Sky, Let’s Do It Again en New Orleans werden grote hits. Ze namen ook een hele mooie versie van The Weight op en toen ze deze samen met Marty Stuart in 1994 live vertolkten kreeg de groep er een heleboel nieuwe fans bij.
The Staple Singers is een groep met geweldige, rijke vocalen en hele fraaie harmonieën. In de beginjaren stond daarnaast het subtiele gitaarspel van Roebuck vrij centraal. Later kwam de nadruk vooral te liggen op de buitengewoon mooie vocalen van Mavis. Uiteindelijk werd zij het meest bekende lid van de groep. Bob Dylan werd zelfs door het werk van The Staple Singers beïnvloed. Hij noemt het nummer Uncloudy Day als een inspiratie en roemt Mavis om haar geweldige zang.
Mijn favoriete nummer van de groep is I’ll Take You There, uitgebracht in 1972. Ik vind het onbegrijpelijk dat het nummer hier geen grote hit is geworden. Ook in de lijst der lijsten heeft het nooit gestaan. Het wordt met recht beschouwd als een van de beste nummers allertijden. Het is geschreven door Alvertis Isbell en het begin van het nummer komt van The Liquidator van The Harry J. Allstars. De Muscle Shoals Rhythm Section is verantwoordelijk voor de muziek op de plaat. Het nummer wordt omschreven als de belichaming van de Muscle Shoals sound. I’ll Take You There wordt geassocieerd met de burgerrechten en sociale omstandigheden. Het gaat over een ingebeelde wereld waarin de burgerrechten beweging is geslaagd: No more smilin’ faces/lyin’ to the races.
Mavis Staples is de ster op deze plaat, zij neemt de schitterende leadvocalen voor haar rekening, de overige Staple Singers verzorgen de mooie achtergrondvocalen. Mavis verzon een deel van de songtekst ter plekke, tijdens het opnemen van de plaat en men zegt dat er een take van het nummer bestaat dat dertig minuten duurt.
Voor mij geldt in ieder geval dat het soulpareltje van buitengewone schoonheid is. Wellicht niet het meest verborgen pareltje van de groep maar wel eentje die echt ondergewaardeerd is in ons land.
