1989; het jaar van mijn huwelijk. Een korte citytrip naar Londen als huwelijksreis, maar het jaar daarop ingehaald met een reis naar de Antillen. Onze eerste hond gekocht, waarmee ik door de jaren heen ettelijke kilometers gerend heb. Een druk jaar en waarschijnlijk staat daarom Talk It Over van Grayson Hugh niet zo goed op mijn oorvlies gebrand.
Tijdens het doornemen van de Snob 2000-keuzelijst (editie 2021) kwam ik het ineens weer tegen. Geen idee natuurlijk wie het genomineerd heeft, maar ik ben haar of hem er dankbaar voor. Wat is dit toch een geweldige (blue eyed) soulplaat. Los van de close-harmony van de backup-zangers klinkt de stem van Hugh regelmatig als Sam Cooke met een vleugje Hall & Oates. Het verbaasde mij daarom dat het geen grote hit is geworden; in 1989 slechts drie weken in de Top 40 met de 35ste plek als hoogte positie. En dat dan nog rond de kerstdagen. Juist dan lijkt mij Talk It Over uitermate geschikt als cadeautje. Slijpen op het lome ritme of andere dingetjes doen.
Grayson Hugh heeft een klassieke achtergrond en begon op zijn derde met pianospelen, maar in zijn tienerjaren won de rock & roll het. Hij speelde nog wel een jaartje als pianist in een zwarte gospelkerk. In 1986 ontmoet hij Michael Baker, de producent van The Blow Monkeys, en hij zingt op de achtergrond mee op het album She Was Only A Grocer’s Daughter. In 1988 neemt hij Talk It Over op, maar vreemd genoeg geeft de platenmaatschappij Olivia Newton-John het eerste recht van publicatie. Zij brengt het uit als Can’t We Talk It Over In Bed en het flopt volledig. Ik begrijp het volkomen; haar piepstemmetje is al niet echt uitnodigend om in bed verder te ‘praten’ en elke Soul is volledig en vakkundig uit het lied verwijderd. Een kabbelend saai deuntje. Hugh’s versie haalt in 1988 de Top 20 in de Billboard Hot 100 en zelfs #4 in Australië. De single en het album krijgen de gouden status. Waarom de single dus anderhalf jaar over de overtocht gedaan heeft is mij een raadsel.
In 1989 en 1990 scoort hij nog twee kleine hitjes, maar dan is het commerciële succes alweer voorbij. Zijn muziek wordt wel veel in films gebruikt, zoals Thelma & Louise en Fried Green Tomatoes. In ’93 wordt degene die hem bij MCA Records gecontracteerd heeft ontslagen en met hem alle andere acts die op zijn conto stonden. Gedesillusioneerd stapt hij uit de muziekwereld en wordt leraar op de Berklee College of Music in Boston. In het begin van de nieuwe eeuw is hij door persoonlijke problemen niet in staat om nieuw materiaal te componeren, maar sinds zijn huwelijk in 2008 treedt hij weer regelmatig op en heeft sindsdien drie albums uitgebracht. Een vierde ligt op stapel.
