Paraffine kent vele toepassingen. Van kaarsen tot wax voor snowboards, en ook in de medische wereld en de cosmeticabranche wordt het gebruikt. Je kunt er ook een liedje over maken, en dat deed Ruby, 26 jaar geleden alweer. Om meteen een voor de hand liggend misverstand te voorkomen; Ruby is niet de naam van de zangeres die je hoort. Dat is althans wat ik lang heb gedacht. Nee, Ruby is een duo, bestaand uit Lesley Rankine en Mark Walk, en vernoemd naar hun beider oma van moederskant. Had ik de inlay beter moeten lezen, had ik het geweten, maar ja, kleine kutlettertjes, dan geloof ik het wel. Laat de muziek maar spreken.
Ik zat in die dagen helemaal in de flow van Dummy van Portishead. Ik vrat en dronk trip hop: één grote lome langdurige trip met Massive Attack, Air, Archive, Morcheeba, Hoover. Zelfs de totaal onder de radar gebleven Ingrid Schroeder vond haar weg naar mijn platenkast. Ik dorstte voortdurend naar meer en toen kwam Ruby voorbij. Bij Kink FM, de eerste Kink van Arjen Grolleman, mijn muzikale redder nadat Studio Brussel van de kabel was verdwenen. Dus fluks naar de platenboer en Salt Peter aangeschaft, het debuutalbum met daarop die prachtige, onheilspellende single Paraffin.
Ja Ruby, ik bedoel Lesley, zingt in de lijn van Beth Gibbons van Portishead; soms liefkozend en fluisterend jazzy en dan weer fel en schurend. In het zinnelijk verwrongen Paraffin, waarin zij Fit for the Kill is, wisselt Lesley tussen engelachtige koortjes en bijtende zinnen. In het herhalende Now I Smell Like Paraffin, fileert zij de lettergrepen, alsof zij met een scalpel het laagje paraffine, zoals dat vroeger op drinkpakken was aangebracht tegen het lekken, maar dat nu haar verborgen geilheid lijkt te omsluiten, wil wegsnijden.
Om een tweede misverstand te voorkomen: dat liedje Paraffin, over seksuele beklemming, was bij ons geen hit, dus vraag jezelf niet af hoe hoog het nummer heeft gestaan. Alleen in Groot-Brittannië was Paraffin een klein commercieel succes. Hier werd het op de toenmalige alternatieve radio wel heel veel gedraaid. Over airplay had Ruby niet te klagen. Toch, veel gedraaide nummers kun je ook vergeten, vooral naarmate dat langer en langer geleden is, alsof de tijdgeest een laagje paraffine over je geheugen heeft uitgesmeerd. Wanneer je dat weghaalt, komt er iets moois naar voren. Laat daar geen misverstand over bestaan.
In augustus staan de vergeten hitjes centraal; liedjes die de absolute top niet wisten te halen of zelfs gewoon in de vergetelheid dreigen te komen. Liedjes ook die een vette herinnering oproepen bij de auteur van de blog.
