Ik was hem vergeten, gewoon, helemaal vergeten. Een hit in Engeland, maar hier niet eens Top 40: D.Kay & Epsilon met Barcelona. Het viel op, want drum ‘n’ bass, dát hoorde je niet zomaar op de radio. En het was ook nog eens het genre waar ik op dat moment het meest benieuwd naar was.
Want een paar maanden eerder, tijdens het festival Mysteryland had ik hem daar zien staan. Vormgegeven als een oude loods, opgetrokken uit enkel staal: de drum ‘n’ bass-stage. Het was nogal een overgang vanuit het zonovergoten festival: binnen was het pikdonker, alleen een stroboscoop verlichtte de met rook gevulde ruimte. En uit de speakers stroomden de breakbeats. Ik voelde hem direct! Ik stond op het punt om een biertje te halen bij de bar, maar werd alweer meegetrokken door mijn vrienden. Wat móet je hier?
Tijd om te antwoorden had ik niet want we stonden alweer buiten in de volle zon. Weg vibe! Maar het bleef knagen. En toen ik Barcelona op de radio hoorde, werd ik getriggerd om eens echt op zoek te gaan. Alleen behoorde de muziek uit het genre niet tot het standaardmateriaal. Toch had ik binnen niet al te afzienbare tijd een aantal fijne CD’tjes die ik af en toe nog wel eens afluister.
Maar dit plaatje stond dus niet op de CD’s. Want dat herontdekte ik pas toen ik voor Klub KINK een thema-uitzending over drum ‘n’ bass ging maken. Tijdens mijn onderzoek stuitte ik onverwachts weer op deze naam en opeens wist ik het weer: Barcelona. Ik zette het plaatje op. Onmiddellijk brak de zon door de ruiten, steeg de temperatuur in de kamer naar een aangename 26 graden Celsius, schoten her en der de palmbomen uit het tapijt en voelde ik het zand tussen mijn tenen. Instant summer!
In augustus staan de vergeten hitjes centraal; liedjes die de absolute top niet wisten te halen of zelfs gewoon in de vergetelheid dreigen te komen. Liedjes ook die een vette herinnering oproepen bij de auteur van de blog.
