The Great Fatsby is niet meer. Leslie West, de zwaarlijvige oprichter en zanger/gitarist van Mountain, overleed op 22 december 2020 op 75-jarige leeftijd aan hartfalen. West stak zelf voortdurend de draak met zijn overgewicht, vandaar ook die Great Fatsby, de titel van zijn soloalbum uit 1975, met een hoes waarop hij en zijn gezelschap gekleed zijn in de stijl van The Great Gatsby. Ook de bandnaam Mountain was gebaseerd op zijn forse omvang.
West werd door Rolling Stone in hun obituary genoemd en geroemd in een rijtje met Eric Clapton, Jimmy Page en Jimi Hendrix. Hij werd gerespecteerd voor zijn veelzijdige manier van spelen, van melodieuze lijnen en fingerpicking tot z’n powerchords, en zijn invloed op andere gitaristen. Zo was onder andere de eerder dit jaar overleden Eddie van Halen gek van Leslie West: He has this incredible tone in Mountain.
Samen met zijn broer Larry begon Leslie in The Vagrants, een garageband met soulinvloeden. Zij hadden twee kleine hitjes: I Can’t Make a Friend en Respect. Inderdaad, een cover van Otis Redding. Nadat hij de band had verlaten zag Leslie, op stap met zijn broer, Cream optreden. Of het wel of niet de vooraf gebruikte LSD was, maar het optreden had hem volkomen overweldigd. Daarbij zette het spel van Clapton hem met zijn beide stevige benen op de grond: Oh, my God, we really suck, zei hij tegen Larry. After that, I started really practicing and practicing.
En zijn oefening baarde kunst. Met Felix Pappalardi, de producer van The Vagrants én Cream, nam hij een soloalbum op, genaamd Mountain. Pappalardi speelde ook de baspartijen en de samenwerking leidde tot de bánd Mountain. Amper begonnen, stonden ze op de tweede dag van Woodstock, na Canned Heat en voor The Grateful Dead. Zelf leerde ik Mountain iets later kennen door hun prachtplaat Nantucket Sleighride. Als ik het mij goed herinner, de vijfde elpee die ik ooit kocht van m’n spaarcenten. Het is dan 1971.
Mountain gaat dan nog een paar jaar door, tot hun wegen scheiden en West verder gaat met West, Bruce & Laing, de Bruce van Cream. Ook deze band bestaat maar een paar jaar en daarna doet Leslie van alles en nog wat. Solodingetjes zoals de eerder genoemde Fatsby. Noemenswaardig daarvan is High Roller, geschreven door West, Jagger en Richards, waarop Jagger gitaar speelt en dat eigenlijk gewoon klinkt als een Stones-nummer. Verder deed Leslie meerdere reünies van Mountain, droeg hij bij aan andermans platen en optredens, kickte af van heroïne en werd gediagnostiseerd voor diabetes wat hem zijn rechterbeen kostte.
Een ander wapenfeit van West is Long Red van zijn Mountain soloalbum en ook gespeeld met Mountain op Woodstock. Het nummer zal velen niets zeggen, maar let op het intro. Hiphop avant la lettre. De beat is later veelvuldig gesampled. Zodoende had West zes platina platen aan de muur hangen van hiphoppers, waaronder De La Soul, A$AP Rocky en Kanye West, nee, geen familie). Recent heeft Dave Grohl het nog gebruikt bij een van zijn Hanukkah Sessions.
Leslie West wordt in de rockmuziek vooral herinnerd als de man van Mississippi Queen, het enige echte hitsucces van Mountain (#21 Billboard 100), met de kenmerkende de cowbell en de heavy gitaarriff. Het is talloze malen gecoverd, onder andere door Bachman-Turner Overdrive, W.A.S.P., Ozzy Osbourne en Zakk Wylde (Ozzy’s gitarist). Ook bij Van Halen stond het vaak op de setlist en er is zelfs een versie met Leslie West als gast.
De Mississippi King is dood. Lang leve de Mississippi Queen. Hoera, hoera, hoera.
