Als muziekliefhebber vind ik het leuk om nieuwe liedjes te ontdekken, het liefst ook nog van voor mij onbekende bandjes of singer-songwriters. Vaak blijft het dan niet bij dat ontdekte goede nummer, maar struin ik de albums van die band of artiest af, of zoek naar nog meer juweeltjes. Bijna altijd kom ik die dan ook tegen, want ik geloof niet in het feit dat een band of artiest maar een goed nummer heeft gemaakt. Vaak zijn het er altijd meer. Er zijn niet veel artiesten waar ik er echt achter kom dat er geen andere nummers zijn die bij mij niet in de smaak vallen. Edie Brickell is wel zo’n uitzondering.
In Nederland is Edie Brickell ook niet echt bekend. Slechts met Circle haalde ze in 1989 drie weken de Top 40 en dat was het dan ook. In Amerika is ze als zangeres meer bekend, maar wellicht het meest bekende feit van haar is dat ze al sinds 1992 de vrouw is van Paul Simon.
Mijn kennismaking met de muziek van Edie was ook in 1989, maar met een ander nummer dan Circle. Op de radio hoorde ik een mooie stem die zelfbewust de wereld in zong. Tel daarbij op de duidelijk aanwezige ritmesectie en de verrassende melodielijn en ik was verkocht. What I Am was een nummer wat alles in zich had om een stevige hit te worden, maar in Nederland haalde het niet eens de tipparade. In Amerika en Canada was het wel een groot succes en het eerste album Shooting Rubberbands At The Stars werd ook daar een groot succes.
Wat maakt het nummer nu zo goed? Sommige dingen kun je slecht uitleggen, maar de combi van de opvallende ritmesectie, de stem en de tekst zorgt voor een meer dan uitstekende song, die na ruim 30 jaar nog steeds staat als een huis. Het leek de voorbode van een groot succes. Over de tekst zei ze later zelf: We moeten het allemaal niet te moeilijk maken, soms gebruiken mensen zulke ingewikkelde zinnen en woorden, terwijl het vaak beter is om het simpel te houden.
What I am is what I am
You’re what you are or what?
What I am is what I am
You’re what you are, or?Oh, I’m not aware of too many things
I know what I know, if you know what I meanPhilosophy is a walk on the slippery rocks
Religion is a light in the fog
I’m not aware of too many things
I know what I know, if you know what I mean, d-doo yeah
De tekst past bij het ‘laidback’ muziekgeluid van de band op dit nummer en alles valt (zoals het soms bij muzieknummers is) allemaal precies goed.
In de afgelopen jaren heb ik op verschillende momenten gezocht tussen de albums van Edie Brickell of er nog meer nummers zijn die mij aanspreken. Sterker nog, in de voorbereiding van deze blog nog, maar keer op keer kom ik tot de conclusie dat het niveau wat Edie hier haalt nergens meer terug komt. En ondanks dat ik dat jammer blijf vinden, juist omdat dit zo’n goed nummer is, waardeer ik dit nummer wellicht daarom des te meer.
