Ondergewaardeerde Liedjes is geen recensiekanaal, maar soms komt er wat binnen dat zo lekker is dat je van de principes afwijkt. Zo sterk als een nat vloeitje. Of toch niet, want er mag geen reclame voor tabakswaren gemaakt worden. Tenzij het natuurlijk medicinaal is.
Eerst maar een korte geschiedenisles. Begin 2018 zit zangeres Inga Nelke samen met twee bevriende gitaristen, Thorsten Dohle en Felix Will, in een kelder in Keulen. Kennelijk is de akoestiek geweldig en ze besluiten (met een drummachine) te jammen en ineens is er een geluid dat het midden houdt tussen shoegaze, psychedelica, krautrock, new wave met een vleugje glam rock van de zeventiger jaren. Ze noemen het Fuzzwave. Eind 2018 wordt de drummachine gedumpt en en komen een drummer en bassist bij de band.
En dan een naam voor de band. Volgens eigen zeggen kreeg Thorsten een helder moment toen uit de dampen van een warme noodlesmaaltijd een kikker opsprong die hem voorspelde dat de naam Gong Wah moest worden. Om te bepalen wie welk instrument zou bespelen werd er een spellingswedstrijd gehouden. De kikker vertelde nog meer, maar dat zijn ze vergeten. Ik moet dit recept eens aan hen vragen, want ik ben heel benieuwd naar de gebruikte specerijen. Misschien kunnen ze het op hun Gong-Wahgina zetten? Hey, dit is geen woordgrapje; ze noemen het zelf zo.
Zomer 2019 beginnen ze na eindeloos optreden met opnames voor hun debuutalbum wat uiteindelijk resulteerde in Gong Wah. Het debuutalbum is een plaatje. Letterlijk en figuurlijk natuurlijk, want de elpee is op wit vinyl. Smerige gitaren, strak drumwerk met de stem van Nelke maken het een genot om naar te luisteren. Ik kon geen slecht nummer ontdekken. De acht gevarieerde tracks zuigen je de luidsprekers in en ik ben razend benieuwd naar een live-optreden.
De single van het album is Sugar & Lies en kwam in januari uit en het album stond voor eind april op de rol, maar (tsja…..) met enige vertraging kwam het debuutalbum dus gisteren uit. Zucker Und Lüge is ooit begonnen met het geluid van een passerende ondergrondse en een klappende zwerver. Een soort Jesus’ Blood Never Failed Me Yet van Gavin Bryars dus. Thorsten zong daarop I got nothing but a heart full of love to give to you om uiteindelijk tot de mengelmoes van stijlen en gesuikerde leugens te komen. Lekker snoepgoed voor de feestdagen.
