Pop- en Rockmuziek zijn op zichzelf nog niet zo oud. Waar het bijvoorbeeld bij klassieke muziek normaal is dat we luisteren naar componisten die allang zijn overleden, komt dit binnen de hedendaagse muziek minder voor. Waar de Club van 27 mythische vormen aan heeft genomen en waar de dood van Elvis Presley en John Lennon grote impact hebben gehad en jarenlang als bijzonder werden beschouwd, hebben we de laatste jaren afscheid genomen van vele artiesten die nog steeds regelmatig voorbij komen op de radio of Spotify. 2016 wordt nog steeds door muziekliefhebbers als een annus horribilis gezien door de de dood van onder andere David Bowie, Prince en Glen Frey.
Nog meer bijzonder is het als alle leden van een band inmiddels zijn overleden. Het komt steeds vaker voor uiteraard en het zal de komende jaren nog veel vaker gaan gebeuren. The Ramones is daar een heel goed voorbeeld van. Nu is het zo dat bij deze band er nog wel een website te vinden is, dat er nog fan-websites zijn en dat er nog best aardig wat aandacht voor de band is. De vraag is natuurlijk hoelang dit nog gaat duren en wanneer de aandacht afneemt.
Voor bands die minder populair waren is dat anders. Met een kleinere fanbase, minder mensen die nog een website willen of kunnen onderhouden verdwijnen bands dan relatief snel van de radar. En dat is jammer, want alhoewel bandleden zijn overleden, de muziek leeft voort.
De Amerikaanse band Magellan is zo’n voorbeeld. Qua muziekstijl bewegend richting de progressieve rock met metal-invloeden wist deze band in de 90’er jaren met een aantal sterke albums de aandacht op zich te vestigen. Maar inmiddels zijn alle bandleden overleden, is hun website niet meer in de lucht en staan alleen de albums die via platenmaatschappijen zijn uitgebracht nog op Spotify. Tijd voor een herontdekking dus!
De Amerikaanse multi instrumentalist Trent Gardner stond aan de basis van de band. Samen met zijn broer Wayne Gardner vormde hij het hart van de band die al in 1985 werd opgericht en in 1991 hun eerste album uitbracht. Trent was politieagent en dit deed hij jarenlang, totdat hij besloot zich volledig op muziek te storten. Samen met zijn broer Wayne bracht hij vanaf half jaren ’90 een aantal albums van Magellan uit, waarbij het stevige op metal steunende fundament elke keer weer anders werd ingekleurd. Ik kwam hen op het spoor na de release van het album Test Of Wills uit 1997. Progressieve invloeden, goede zang en zelfs hier en daar wat blaasinstrumenten. Een bijzonder album.
In die jaren stond er geen maat op de muzikale projecten waar hij bij betrokken was. Niet alleen bij Magellan, maar ook startte hij andere projecten en maakte hij een album rondom het leven van Leonardo Da Vinci (met vele gastartiesten) en was hij de drijvende kracht achter The Explorers Club, een band met leden van Dream Theater, Kansas en Chicago. In latere jaren was hij zelfs betrokken bij die laatste band, tegelijkertijd zijn grote helden.
De 2 broers waren thuis niet alleen. Hun broer Jack was ouder en vocht in Vietnam. Hij keerde niet terug en over hun broer maakten ze met Magellan in 2002 een compleet album Hundred Year Flood. De broers hebben het daarna niet makkelijk. Platenmaatschappijen denken toch anders dan bands, en dat was ook zo bij Magellan. Succes ontbrak een beetje en langzamerhand droogde de stroom van releases op. Na 2007 verscheen er geen album meer en werd er nog wel af en toe een track uitgebracht. Het noodlot sloeg toe toen in 2013 Wayne een ernstig auto ongeluk kreeg en dit wel overleefde, maar sindsdien met hevige hoofdpijnen rondliep. Muziek maken zat er niet meer in, en die hoofdpijnen werden zo heftig dat Wayne in 2014 geen andere optie zag dan een eind aan zijn leven te maken.
In de berichten op de website bleek dat Trent het er zwaar mee had en ook bijna niet meer aan muziek maken toe kwam. Hij kwam in een depressie terecht, waar hij niet meer uitkwam. In de zomer van 2016 kwam het nieuws dat hij was overleden. Het hoe en waarom werd door de familie een beetje stilgehouden, maar in de research voor dit blog stuitte ik op de website van zijn toenmalige vriendin en vanuit haar blogs kun je opmaken dat ook Trent het leven niet meer zag zitten. Het feit dat er de laatste jaren van zijn leven niet veel muziek meer uit kwam, leidde ook tot een crowd-funding actie om zijn begrafenis te kunnen betalen. Veel fans doneerden en konden ook via een live stream de uitvaart volgen.
Een treurig einde van een band, een mulit instrumentalist. En na een paar jaar al aardig vergeten op internet. Vandaar dit stuk, om toch de muziek van Magellan nog een keer voor het voetlicht te brengen. Ik kies voor een track van het album Test Of Wills uit 1997. Walk Fast, Look Worried lijkt de soundtrack van zijn leven en ik kan mij zo voorstellen dat Trent dit nummer schreef voor zijn zoon.
Fear in a young one with innocence
A crisis I must resolve to handle with
Competence
He wants to know if he will be “taken” too
He worried – he asked me point blank
“will I ever be as old as you? ”
He just afraid at a young age
Don’t want to leave you at a young ageSon I am sorry that things are not always
The way they appear
And don’t you think about it anymore today
We’ve got plenty of time-so just for now
Please-Keep me in sight – do as I say son
Please remember I can’t always be there
So walk fast, look worried.
